Page 248 - kpi18630
P. 248
กลับลุกขึ้นใหม่ จากนั้นก็บ่ายหน้าโซซัดโซเซไปที่กอกล้วยน�้าว้า ไม่ทันถึงก็ทรุดฮวบ
ลงไปอีก ขณะที่ยังขากขย่อนไม่ยอมหยุด
ผมไม่เคยเห็นอาการเริ่มแรกของหมาที่โดนวางยา หากเข้าใจว่าอีขาวคง
โดนเช่นนั้น และผมพอรู้วิธีแก้ไขอยู่บ้าง คิดได้อย่างนี้ ผมรีบเข้าไปในบ้าน เปิดไฟ
นีออนเหนือกรอบประตู เพื่อไล่ความมืดที่ก�าลังแผ่ลามเข้ามา ไม่ลืมคว้าไฟฉายติดมือ
มาด้วย ก่อนพุ่งแผล็วเข้าสวนสมรมหลังบ้าน เมื่อไปถึงโคนต้นมะพร้าวน�้าหอม ผม
ส่องไฟไปรอบๆ จนพบล�าไม้ไผ่เข้าท่อนหนึ่ง หมายกระทุ้งให้มะพร้าวหล่นมาสักลูก
จะรีบเอาน�้าไปกรอกใส่ปากอีขาว แต่ไม้ไผ่ในมือก็เก่าผุและสั้นเกินไป ส่องไฟหาไม้
ดุ้นอื่นๆ ก็ไม่มีให้เห็น หนทางเดียวคือต้องปีนขึ้นไป
ผมกลัวความสูง เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนตอนเด็กๆ อีกแล้ว ต้นมะพร้าวสูงไม่เกิน
ห้าเมตร แต่ในห้วงฉุกละหุกอย่างนี้ เหมือนไม่มีทางเลือก หากรอช้าอาจช่วยอีขาว
ไม่ทัน มือซ้ายจับกระบอกไฟฉายไว้แน่น แล้วผมก็เริ่มปีนอย่างหมายให้เร็วที่สุด ไม่มี
เวลาให้หยุดพัก ทางมะพร้าวแห้งที่ห้อยติดล�าต้นสร้างความยุ่งยากร�าคาญใจไม่น้อย
ผมต้องกระชากมันลงมาเป็นอันดับแรก พร้อมหลับตาปี๋ กดแก้มข้างหนึ่งเข้ากับ
ล�าต้น ขณะมือที่ถือไฟฉายก็ต้องออกแรงโอบล�าต้นให้แน่นเข้าอีก แล้วขุยมะพร้าว
ก็ร่วงพรูลงบนหัว บางส่วนได้ฟุ้งกระจายไปตามเนื้อตัว จากนั้นผมก็ปีนขึ้นไปอยู่
ระดับเดียวกับทะลายของมัน และเอื้อมมือไปบิดหมุนเจ้าลูกสีเขียวๆ ครั้งแล้วครั้ง
เล่า สลับกับยื่นเท้าไปถีบ สิ่งที่เคยคิดว่าง่าย ใช้เวลาเพียงนิด กลับไม่เป็นอย่างนั้น
และกว่าลูกมะพร้าวจะหลุดจากทะลาย ผมก็เกือบหล่นลงกระแทกพื้นดินพร้อม
กับมัน
เมื่อคลายวงแขนและฝ่าเท้าทั้งคู่ ผมรีบไถลตัวจากล�าต้นที่มีรอยหยักนูน
ถี่ยิบลงมา ในชีวิตไม่เคยเหนื่อยหอบอย่างนี้ ลงมาถึงโคนต้นแล้วไม่ต่างจากคนง่อย
เปลี้ยเสียขา แสบร้อนและคันระคายไปทั้งตัว ส่องไฟหาลูกมะพร้าวได้ก็รีบตุปัดตุเป๋
กลับไปที่บ้าน ด้วยความเร่งร้อนผมหาพร้าเก่าๆ ในบ้านของแม่ไม่เจอ คว้าติดมือมา
ก็แค่มีดท�าครัวเล่มหนึ่ง ก่อนลงมือสับคมไปยังส่วนท้ายของมัน กว่าจะเสร็จช่าง
ทุลักทุเล หยิบขันในโอ่งแล้วเทน�้าใสๆ ลงไป จากนั้นก็ถ่ายน�้าใส่ขวดพลาสติก
247
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 247 21/3/2561 BE 10:00
