Page 272 - kpi18630

ถังไอศกรีมที่ยังมีไอศกรีมเหลืออยู่ในถังถูกวางทิ้งไว้ตรงที่เดิม ไม่มีใครยกขึ้น
รถไปด้วย กระทั่งผมปิดร้านเดินทางกลับบ้านก็ยังเห็นมันวางอยู่ตรงนั้น
วันต่อๆ มาจึงได้เห็นมันกลับไปอยู่บนฐานวางหลังอานมอเตอร์ไซค์ของ

นายเอี๋ยว - ผู้ยังคงสวมหมวกคาวบอยขี่มอเตอร์ไซค์โบราณเขย่าระฆังใบเล็ก ท่อไอ
เสียดึกด�าบรรพ์ร่วมส่งเสียงสัญญาณการเดินทางมาถึงเพื่อค้าขาย และท้าทายกฎ
เกณฑ์สังคมต่อไปตามประสา

๓

กระทั่งถึงวันที่แม่ป่วยหนักต้องส่งตัวเข้าโรงพยาบาลฉุกเฉิน ผมหยุดขายข้าว
มันไก่ไปเฝ้าดูแลแม่ที่โรงพยาบาลสองเดือน อาการป่วยของแม่ทุเลา ออกจาก
โรงพยาบาลได้ แต่ก็ไม่แข็งแรงเหมือนเก่า ต้องไปฟอกเลือดที่ศูนย์ไตเทียมสัปดาห์

ละสองครั้ง คนในครอบครัวมีมติให้ผมเป็นคนติดตามและเฝ้าดูแลแม่ หยุดพักกิจการ
ร้านข้าวมันไก่
ผมใช้เวลาว่างช่วงอยู่กับแม่เขียนเรื่องสั้นและบทกวี ผลงานได้รับการตีพิมพ์
ลงนิตยสารหลายเรื่อง มีโอกาสได้อวดให้แม่อ่าน
ในที่สุดผมไม่ได้กลับไปเปิดร้านข้าวมันไก่ริมถนนใหญ่อีก อยู่เฝ้าแม่ในบ้าน

สวน เดินทางไปโรงพยาบาล ท�างานเขียนอิสระ กับช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ ในกิจการ
ของครอบครัวเป็นบางเวลา
จากการใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กันสองคนกับแม่ ทุกสิ่งหาใช่คงที่เป็นนิรันดร์

เวลาต่อมาผมก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว อยู่ร่วมกับเหล่าสัตว์เลี้ยงและสิ่งมีชีวิตต่างเผ่า
พันธุ์ในบ้านสวน เฝ้ามองการผลิดอกแตกใบสดเขียวสลับกับการห่อเหี่ยวหลุดร่วง
ของดอกไม้และใบไม้รุ่นก่อน เช่นเดียวกับเหล่าสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กที่ช่วงอายุไม่ได้
ยืนยาว ผมเห็นพวกมันตั้งแต่เพิ่งคลอดเหมือนยังไม่นาน แล้วก็ต้องมาขุดหลุมฝัง
ร่างนอนแข็งนิ่งจากความชราสุดบั้นปลายของพวกมันในเวลาต่อมา ผ่านไปรุ่นแล้ว

รุ่นเล่า
แม้ชุมชนและตลาดริมถนนใหญ่จะห่างไกลจากบ้านแค่สองกิโลเมตร แต่ผม

271
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 271 21/3/2561 BE 10:00