Page 26 - kpi18630
P. 26
๒
เธอหยุดร่างเล็กๆ พาลมหายใจหอบหนักๆ มาอยู่เบื้องหน้าไม่มีใครวิ่งไล่
หลังตามเธอมาแม้สักคนเดียว แต่เธอก็ยังส่อแววตระหนก ทีท่าเก้ๆ กังๆ จนผม
พลอยตกใจไปกับเธอด้วย
“เกิดอะไรขึ้นหรือ”...ผมถาม เธอมองหน้ามองหลังแล้วตอบ “มีคนสิ่งไล่
ตามมา...!”
“ไม่เห็นมีสักคน คงเลยไปแล้วละ” ผมแปลกใจขณะพินิจมองเธอ
ในมือขวาเรียวงามเปื้อนเปรอะไปด้วยกาวเหนอะเหนียวแขนบอบบางข้าง
ซ้ายแนบล�าตัวไว้แน่นด้วยกระดาษใบปลิวปึกหนึ่ง ดวงหน้างามสะอาด ไร้การตก
แต่งใดๆ เกลี้ยงเกลาเฉิดฉายอยู่ในชุดเสื้อด�าและกางเกงยีนมอมแมม
เธอสะพายย่ามไว้ที่ไหล่ สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวเปื้อนฝุ่น...
ผมส่งยิ้มให้ด้วยไมตรีจิตแล้วยื่นมือออกไป “ขอผมดูหน่อยซิ” เธอยิ้มตอบ
อย่างเหยๆ ก่อนส่งกระดาษใบปลิวให้ผม ๒-๓ แผ่น
รูปอดีตนักการเมืองถูกล้อมกรอบสี่เหลี่ยมด�าสะดุดเด่นอยู่บนแผ่นใบปลิว
นั้น ใต้ภาพบรรยายข้อความต่อต้านการกลับมาด้วยถ้อยค�ากราดเกรี้ยว มากไปด้วย
ศัพท์คุ้นหูอยู่ในยุคประชาธิปไตย เรียกร้องเชิญชวนให้ทุกคนขับไล่อดีตนักการเมือง
ผู้เคยยิ่งใหญ่ภายในกรอบภาพนั้นออกไปจากประเทศ
“ผมรู้ละว่าพวกใครวิ่งไล่คุณ พวกเขาไม่อยากให้คุณติดใบปลิวน่ะซี” ผม
ว่าเหมือนกระจ่างในใจแล้ว
“พวกรับจ้าง! เขาห้ามเราติดโปสเตอร์และเอาไม้ไล่ตีพวกเราหนีแตกกัน
ไปคนละทาง” เธอตอบ ท�าหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ช่างเถอะ คุณไปกับผม แต่...” ผมมองใบปลิวที่เธอหอบ “เอามันทิ้งไว้ที่
กองขยะนั่นเถอะ จะได้ไม่เกิดเรื่องอีก”
เธอพยักหน้า เหวี่ยงใบปลิวปึกนั้นว่อนไปบนกองขยะริมซอย
ระหว่างเธอเดินไปกับผม มุ่งหน้าออกสู่ถนนใหญ่ซึ่งเธอเพิ่งจะวิ่งเลี้ยวเข้า
มานั้น ในยามเช้าทุกอย่างยังดูเงียบเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ ผมถามถึงเหตุการณ์
25
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 25 21/3/2561 BE 10:00
