Page 200 - b29259_Fulltext

ความเหลื่อมลำ้ายังคงมีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องความแตกต่างของ

รายได้ โดยในรอบเกือบ 3 ทศวรรษที่ผ่านมานั้น สถานการณ์ความเหลื่อมลำ้า
ด้านรายได้ของประเทศไทยดีขึ้นเพียงเล็กน้อย โดย ความเหลื่อมล้้าด้านรายได้
ของประเทศไทยอยู่ในระดับปานกลางเมื่อสะท้อนจากค่าสัมประสิทธิ์

ความไม่เสมอภาคด้านรายได้ (Gini Coefficient) ซึ่งมีค่าประมาณ 0.4 – 0.5
และมีแนวโน้มลดลงเล็กน้อย จาก 0.487 ในปี 2531 ลดลงเหลือ 0.445

ในปี 2558 และเมื่อพิจารณาความเหลื่อมลำ้าด้านรายได้ระหว่างกลุ่มรวยสุด
กับกลุ่มจนสุด ยังมีความแตกต่างกันประมาณ 22.1 เท่า ในปี 2558 นอกจาก
ความเหลื่อมลำ้าด้านรายได้แล้ว ยังมีปัญหาความเหลื่อมลำ้าในเรื่องคุณภาพ

การบริการภาครัฐ และกระบวนการยุติธรรมของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสและ
กลุ่มที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล ตลอดจนเงื่อนไขต่าง ๆ เช่น การเข้าสู่สังคม

ผู้สูงวัยอย่างสมบูรณ์ ความเหลื่อมลำ้าทางเทคโนโลยี ซึ่งทำาให้ความเหลื่อมลำ้า
ในสังคมไทยรุนแรงขึ้นได้

แนวทางการพัฒนา:

1. เพิ่มโอกาสให้กลุ่มเป้าหมายประชากรร้อยละ 40 ที่มีรายได้ตำ่าสุด

ให้สามารถเข้าถึงบริการที่มีคุณภาพของรัฐ และพัฒนาทักษะฝีมือ
เพื่อประกอบอาชีพและยกระดับรายได้

2. กระจายการให้บริการภาครัฐทั้งด้านการศึกษา สาธารณสุข

และสวัสดิการที่มีคุณภาพให้ครอบคลุมและทั่วถึง ปรับปรุงปัจจัยแวดล้อม
ทางธุรกิจ รวมทั้งกฎหมาย กฎ ระเบียบให้เกิดการแข่งขันที่เป็นธรรม
เพื่อให้ประชากรทุกกลุ่มมีโอกาสเข้าถึงบริการของรัฐและทรัพยากรอย่าง

เท่าเทียมกันสามารถพัฒนาศักยภาพและยกระดับคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น

200