Page 236 - b29259_Fulltext

หมวดที่ 8 :

ปัญหาสังคมไทย

1. การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ

การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ คือ การที่สังคมมีประชากรอายุ 60-65 ปี
ขึ้นไป คิดเป็นสัดส่วนมากกว่าร้อยละ 10 ของประชากรทั้งหมดของ

ประเทศ ส่วนดัชนีการสูงวัย (Aging Index) คือ การเปรียบเทียบโครงสร้าง
การทดแทนกันของประชากรผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีขึ้นไป) กับกลุ่มประชากร

วัยเด็ก (อายุตำ่ากว่า 15 ปี) โดยดัชนีการสูงวัยมีค่าตำ่ากว่า 100 แสดงว่า
จำานวนประชากรผู้สูงอายุมีน้อยกว่าจำานวนเด็ก แต่ถ้าดัชนีการสูงวัยมี
ค่ามากกว่า 100 แสดงว่า จำานวนประชากรสูงอายุมีมากกว่าจำานวนเด็ก

จากข้อมูลทางประชากรพบว่าประเทศไทยเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 คือมีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปเป็นสัดส่วนร้อยละ 10.5
และจากการคาดการณ์ ประเทศไทยจะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์

ในช่วงปี พ.ศ. 2567 โดยหลังจากปี พ.ศ. 2552 เป็นต้นมาพบว่า ประชากร
ที่อยู่ในวัยพึ่งพิงได้แก่ เด็ก และ ผู้สูงอายุ มีจำานวนมากกว่าประชากรใน

วัยแรงงาน ในปี พ.ศ. 2560 เป็นครั้งแรกในประเทศไทยที่ประชากรเด็ก
น้อยกว่าผู้สูงอายุ สถานการณ์นี้มีสาเหตุมาจากการที่เด็กเกิดน้อยลง และ
มีระดับการตายลดน้อยลง จึงทำาให้สัดส่วนและจำานวนของประชากร

ผู้สูงอายุของไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในปี พ.ศ. 2583 ประเทศไทยจะมี
ผู้สูงอายุมากถึง 1 ใน 3 นอกจากนั้น ในอีก 12 ปีข้างหน้า จำานวนประชากร

236