Page 235 - kpiebook65037

234 ตัวชี้วัดหลักคุณธรรม

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2547). กลเม็ดเด็ดปีกคอร์รัปชัน.

กรุงเทพมหานคร ซัคเซสมีเดีย.
คณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2560). รายงานการพัฒนาระบบ

ราชการไทย. บริษัท นับหน้าครีเอชัน (ส�านักงานใหญ่).
ชัยวัฒน์ สุรวิชัย. (2546). ธรรมาภิบาลกับคอร์รัปชันในสังคมไทย. กรุงเทพฯ :

สถาบันวิถีทรรศน์.
เชี่ยวชาญ อาศุวัฒนกุล. (2530). มิติใหม่ของการบริหารงานบุคคลภาครัฐ

ในภาครัฐบาล : การเมือง ค่านิยม และการจัดการทรัพยากร
มนุษย์ในองค์กร. กรุงเทพฯ: ส�านักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

ณดา จันทร์สม. (2559). ธรรมาธิบาลกับการบริหารสถาบันอุดมศึกษาไทย.
พัฒนาการเศรษฐกิจปริทรรศน์. 10(2). หน้า 88-105. กรุงเทพฯ

: มิตรภาพการพิมพ์และสติวดิโอจ�ากัด

ติน ปรัชญพฤกษ์. (2534). “ระบบคุณธรรมในราชการพลเรือนไทย
การส�ารวจและประเมินผลช่วงระยะเวลา 6 ทศวรรษ ด้วยข้อมูล
เชิงประจักษ์”. รัฏฐาภิรักษ์. ปีที่ 33 ฉบับที่ 4 (ตุลาคม). หน้า 73 – 85.

นพ ศรีบุญนาค. (2539). การบริหารงานบุคคลในระบบราชการไทย:

แนวคิดและปัญหาการบริหารตามระบบคุณธรรม. สมาคม
รัฐประศาสนศาสตร์ นิด้า ปีที่ 1, ฉบับที่ 1 (มกราคม-เมษายน):
9-27.

ประวีณ ณ นคร และเอกศักดิ์ ตรีกรุณาสวัสดิ์. (2550). ก.พ.ค. กลไก

การพิทักษ์ระบบคุณธรรมในราชการพลเรือน. ข้าราชการ เล่มที่
52, 4 (กรกฎาคม-สิงหาคม): 17-18.

ผาสุก พงษ์ไพจิตร และ สังศิต พิริยะรังสรรค์. (2537). คอร์รัปชันกับ
ประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพมหานคร : คณะเศรษฐศาสตร์,

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.