Page 121 - kpi20207

120

ความคิดเห็นของผู้เกี่ยวข้องโดยตรงที่หน่วยงานของรัฐจัดขึ้น ต่อมาใน
14
พ.ศ. 2539 มีการออก “ระเบียบสำานักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยการรับฟัง
ความคิดเห็นสาธารณะโดยวิธีการประชาพิจารณ์ พ.ศ. 2539” เพื่อให้หน่วย
งานของรัฐใช้เป็นแนวทางในการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนโดยตรง

แต่ด้วยระเบียบดังกล่าวมีข้อจำากัดหลายประการ อาทิ วิธีการรับฟังความ
คิดเห็นจำากัดเพียงวิธีการประชาพิจารณ์ (public hearing) วิธีการเดียว

เท่านั้น ซึ่งวิธีการดังกล่าวทำาให้เกิดการเผชิญหน้าระหว่างกลุ่มผู้สนับสนุน
และกลุ่มผู้คัดค้านบ่อยครั้ง ระเบียบดังกล่าวจึงถูกยกเลิกและแทนที่ด้วย
ระเบียบสำานักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการรับฟังความคิดเห็นของประชาชน

พ.ศ. 2548 ซึ่งเป็นกฎหมายที่กำาหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการรับฟัง
ความคิดเห็นของประชาชนเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่หน่วยงานของรัฐและ

ประชาชน รวมทั้งเป็นแนวทางในการให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการดำาเนิน
โครงการของรัฐอย่างกว้างขวาง (สำานักงานกิจการยุติธรรม, ม.ป.ป.: 2-3)

นอกจากนี้ เนื่องจากที่ผ่านมาการจัดทำาร่างกฎหมายระดับ

พระราชบัญญัติของฝ่ายบริหารในกรณีของประเทศไทยถือเป็นเรื่องลับ
มาโดยตลอด การรับฟังความคิดเห็นของผู้เกี่ยวข้องในระหว่างการจัดทำา

ร่างพระราชบัญญัติจึงเป็นไปอย่างจำากัด โดยเป็นเพียงการที่หน่วยงาน
ผู้รับผิดชอบทำาการเชิญหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องและนักวิชาการมาให้
ความเห็นเพื่อประกอบการจัดทำาร่างพระราชบัญญัติเท่านั้น รัฐบาลจึงได้มี

การตราพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการเสนอเรื่องและการประชุมคณะรัฐมนตรี
พ.ศ. 2548 ขึ้นใช้บังคับ รวมถึงได้มีการออกระเบียบว่าด้วยหลักเกณฑ์

และวิธีการเสนอเรื่องต่อคณะรัฐมนตรี พ.ศ. 2548 ที่ออกตามความใน

14
ดูเพิ่มเติมเกี่ยวกับพลวัตการมีส่วนร่วมของประชาชนในประเทศไทยได้ใน ถวิลวดี บุรีกุล
(2552) ถวิลวดี บุรีกุล และคณะ (2555: 33-55) และถวิลวดี บุรีกุล และสติธร ธนานิธิโชติ
(2557: 367-374)

01-142 PublicConsult_ok.indd 120 22/6/2562 BE 17:26