Page 20 - b29259_Fulltext
P. 20
ข) ความหมายและลักษณะ
ประชาธิปไตย (Democracy) หมายถึง ระบอบการปกครองที่
มีประชาชนเป็นผู้ปกครองโดยคำานึงถึงประโยชน์ส่วนรวมของประชาชน
เป็นหลัก หาใช่ใครคนใดคนหนึ่ง หรือหาใช่กลุ่มบุคคลใดกลุ่มบุคคลหนึ่ง
เข้ามาปกครองโดยคำานึงถึงประโยชน์ส่วนตนหรือพวกพ้องไม่ ที่กล่าวเช่นนี้
8
เนื่องจากภายใต้การปกครองรูปแบบนี้จะถือว่าประชาชนเป็นเจ้าของอำานาจ
9
สูงสุดอย่างอำานาจอธิปไตย (Popular Sovereignty) กล่าวให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
ไป ประชาชนถือเป็นผู้มีอำานาจสูงสุดในรัฐทางด้านการเมืองการปกครอง
ทั้งหมดนี้ก็คือ คำาอธิบายขยายความรากศัพท์ของ “ประชาธิปไตย” ที่มา
จากการสนธิกันระหว่างคำาว่า “ประชา” (People) กับคำาว่า “อธิปไตย”
(Sovereignty) นั่นเอง 10
จากแนวคิดของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยข้างต้น
จึงเรียกร้องรัฐและนำาไปสู่การกำาหนดลักษณะของการปกครองว่าอย่างน้อย
ต้องอยู่บนหลักการสำาคัญดังต่อไปนี้
8 ดังบทนิยาม “ระบอบประชาธิปไตย” อันถือเป็น “อมตะวาจา” ของอดีตประธานาธิบดี
คนที่ 16 แห่งประเทศสหรัฐอเมริกา นายอับราฮัม ลินคอร์น (Abraham Lincoln)
ที่กล่าวว่า “การปกครองในระบอบประชาธิปไตยนั่นหรือก็คือ การปกครองของ
ประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน”
9 Fillimon Peonidis, Democracy as Popular Sovereignty 3 (2013).
10 Josiah Ober, The Original Meaning of “Democracy”: Capacity to do
Things, Not Majority Rule, Printon/Standford Working Papers in Classic
2 (2007).
20
