Page 232 - kpi17527
P. 232
ประชาธิปไตยไทยในทศวรรษใหม่
2559
Mathews ได้เสนอวิธีการที่เป็นการรวมตัวกันของพลเมือง การจัดเวที
และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เสวนาในทางการเมือง (dialogue) เขาเสนอ
การจัดเวทีการประชุมเมืองให้ปรับเปลี่ยนจากแบบเดิมๆ ที่มักมาถกเถียงกัน
หรือการ debate มาเป็นการใช้กระบวนการประชาเสวนาหาทางออกร่วมกัน
หรือ deliberative dialogue ซึ่งเป็นการสร้างข้อตกลงร่วม หรือ common
ground ตลอดจนหาสิ่งที่จะเอื้อต่อการหาทางออกของปัญหา ทั้งนี้แนวคิดนี้
อยู่บนหลักการที่สำคัญว่า ประชาชนไม่ใช่คนโง่ พวกเขาไม่ใช่คนชายขอบ แต่
เป็นศูนย์กลางต่างหาก และต้องเป็นการทำงานร่วมกันกับข้าราชการด้วย
นอกจากนี้ เขา (Mathews, 2014) ยังเสนอว่า มีประชาธิปไตยในอีกหลาย
รูปแบบที่มิใช่เพียงการเลือกตั้งที่มีการแข่งขัน เพื่อที่จะสร้างรัฐบาลแบบตัวแทน
แต่การเปลี่ยนแปลงที่มาจากการผลักดันหรือการขับเคลื่อนของพลเมืองนั้น
ถือว่ามีความสำคัญมากเช่นกัน จากการศึกษาของ Kettering Foundation
ซึ่งมาจากการสังเกตการทำงานเพื่อสาธารณะของพลเมืองในชุมชนต่างๆ
220 ในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่นๆ พบว่า ประชาชนที่มีความเข้มแข็งจะหา
ทางออกร่วมกันเองแทนที่จะขอความช่วยเหลือหรือรอรับการบริการจากรัฐ
พวกเขาจะมาร่วมกันในฐานะเป็นพลเมืองเพื่อที่จะสร้างชุมชนของพวกเขาเอง
เป็นการสร้างวิถีการดำเนินชีวิตที่มีคุณค่า เป็นการรวมตัวกันเพื่อทำการเมือง
ซึ่งพวกเขามักจะปฎิเสธว่ามันไม่ใช่การเมือง แต่ Mathews อธิบายว่าสิ่งนั้น
เป็นการที่พลเมืองมาทำงานร่วมกันเพื่อพัฒนาสิ่งที่มีความยืดหยุ่นที่นำไปสู่
การตอบสนองต่อความต้องการแก้ปัญหาในอนาคต สิ่งนี้ไม่ใช่เพียงการรวมตัวกัน
เป็นประชาสังคมแต่เป็นการสร้างพลังของการมีชีวิตสาธารณะของผู้คนเพื่อให้มี
ชีวิตชีวาขึ้น และเพียงริเริ่มโดยบุคคลรากหญ้า
สิ่งที่ Mathews พบคือ การเกิดของรากฐานการปกครองตนเอง
ซึ่งการเมืองในวิถีประชาธิปไตยมีการดำเนินการที่สองระดับ คือระดับสถาบัน
ซึ่งรวมการเลือกตั้ง การทำกฎหมายและการให้บริการสาธารณะ แต่อีกระดับ
หนึ่งคือการอยู่ภายใต้โครงสร้างที่มีอำนาจ แต่สิ่งที่เกิดนั้นเหมือนกับการเกิด
ของระบบนิเวศตามธรรมชาติที่มีการฟื้นตัวของพื้นที่ชุ่มน้ำ หากเอาการเมือง
ไปพิจารณาการพัฒนาหรือระบบนิเวศของพื้นที่ชุ่มน้ำ ถือว่าเป็นเรื่องของ
สถาบันพระปกเกล้า
