Page 230 - kpi17527
P. 230
ประชาธิปไตยไทยในทศวรรษใหม่
2559
ทรัพยากรร่วม ที่ประสบความสำเร็จร่วมกันโดยกลุ่มบุคคลหรือสมาคม ซึ่งเธอ
ชี้ให้เห็นว่า ความสำเร็จของการให้ชุมชนร่วมกันบริหารจัดการทรัพยากรด้วย
ตัวเองนั้น ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของ “สถาบัน” ในชุมชน ซึ่งกฎกติกาที่
เหมาะสมและระดับทุนทางสังคมด้วย เพราะถ้าชุมชนมีทุนทางสังคมต่ำ
สมาชิกไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน ไม่สามัคคีกัน คนส่วนใหญ่ก็จะไม่เคารพกฎกติกา
ที่ตกลงกันไว้ มีคนละเมิดมากกว่าคนคอยดูแลรักษา ทรัพยากรลดลงไปจน
หมดสิ้น กลายเป็นภาวะที่นักเศรษฐศาสตร์ขนานนามว่า “โศกนาฏกรรม
สาธารณสมบัติ” (tragedy of the commons) การทำให้เกิดระบบ
กรรมสิทธิ์ร่วมกันเป็นการสร้างสถาบันรูปแบบหนึ่งที่ใช้วิถีประชาธิปไตยที่เน้น
กระบวนการมีส่วนร่วม การมีกติการ่วม การเคารพกติกา การมีสำนึกรับผิดชอบ
ในฐานะเป็นสมาชิกกลุ่ม อันจะก่อให้เกิดความยั่งยืนในการรักษาและใช้
ประโยชน์จากสาธารณสมบัติ โดยการสร้างสถาบันที่ประสบความสำเร็จใน
การดูแลทรัพยากรสาธารณะเหล่านี้ เป็นการสร้างประชาธิปไตยตั้งแต่ฐานราก
21 และเกิดจิตสำนึกร่วม โดยมิต้องผ่านสถานศึกษาที่เป็นทางการ
สืบเนื่องจากประเด็นข้างต้น เป็นเรื่องของ การสร้างการมีส่วนร่วมของ
ประชาชน ประชาธิปไตยจะมีความเข้มแข็งหากประชาชนในประเทศนั้นมี
วัฒนธรรมประชาธิปไตยมีจิตสาธารณะ คิดร่วมกันได้และฟังความคิดเห็นซึ่ง
กันและกันหาทางออกร่วมกัน ช่วยกันแก้ปัญหาประเทศได้ แก้ปัญหาชุมชน
แก้ปัญหาสังคมและแก้ปัญหาครอบครัวของตนเองได้ โดยไม่แบมือขอรัฐ
แต่พวกเขาจะมีส่วนร่วมในทางการเมืองซึ่งเป็นวิถีปกติในสังคมประชาธิปไตย
ไม่ว่าจะเป็นการไปลงคะแนนเลือกตั้ง ลงคะแนนออกเสียงประชามติ หรือแสดง
ความคิดเห็นในรูปแบบที่รัฐจัดให้ เหนือกว่านั้นพวกเขายังทำหน้าที่เป็นผู้คอย
สอดส่องดูแลชุมชนสังคมและประเทศเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นที่ไม่ใช่ประโยชน์
ของตนและครอบครัวและพวกเท่านั้น รวมทั้งมีการช่วยกันหาทางออก
เขาเหล่านั้นทำหน้าที่เป็นพลเมืองดีอย่างแท้จริง เป็นการมีส่วนร่วมมากกว่า
การมีส่วนร่วมที่เป็นทางการแต่เป็นการมีส่วนร่วมที่ช่วยให้สังคมเดินหน้าและ
มีความสันติสุข นั่นคือความต้องการให้เกิดคุณภาพของประชาธิปไตย ที่เป็น
เรื่องของการที่ประชาชนกลุ่มต่างๆ มีส่วนร่วมและรู้สึกว่าได้รับการพัฒนา
ศักยภาพในทางการเมืองด้วย (Moghadam, 2008)
สถาบันพระปกเกล้า
