Page 557 - kpi17968
P. 557

546




               ประเทศ เช่น ในอังกฤษก็มีการดำรงอยู่ร่วมกันของทฤษฎีกฎหมายคอมมอนลอว์

               (Common law) และทฤษฎีนิติศาสตร์สำนักกฎหมายบ้านเมือง (Positive law)
               และระบบกฎหมายที่ทฤษฎีรัฐธรรมนูญแตกต่างกันแบบสุดขั้วหลายทฤษฎีดำรง
               อยู่ร่วมกันอย่างสมดุล คือ ระบบกฎหมายรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา ซึ่งมี

               แนวคิดทฤษฎีปฏิบัตินิยม (Legal  pragmatism) เป็นทฤษฎีที่ครอบงำโดยทฤษฎี
               นี้เข้ามาแทนที่ทฤษฎีรูปนัยนิยมของแลงเดลในช่วงสามทศวรรษแรกของทศวรรษที่
               ยี่สิบ แต่ทั้งทฤษฎีรูปนัยนิยมและทฤษฎีกฎหมายคอมมอนลอว์ที่ทฤษฎีรูปนัยนิยม

               เช่น สัจจนิยม (Legal realism) ต่างก็มีพื้นที่ของตนพอสมควรในบริบทสังคม
               นิติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา ซึ่งทำให้ทฤษฎีตีความรัฐธรรมนูญที่ใช้ในศาลสูงสุด
               สหรัฐจึงมีจำนวนมาก นอกจากแนวคิดทฤษฎีโครงสร้างนิยม (Structuralism)

               วิธีตีความรัฐธรรมนูญในศาลสูงสุดสหรัฐยังมีอีกถึงห้าวิธี ศาสตราจารย์ฟิลิป
               บ๊อบบิตต์ (Philip Bobbitt) กล่าวว่า แม้กลไก Judicial review โดยสภาพ
               เป็นการขัดขวางเสียงมหาชนที่มีพลังในสหรัฐอเมริกา แต่วิธีตีความทั้งหกวิธีของ

               ศาลสูงสุดสหรัฐนี้มีส่วนสำคัญในการสร้างความชอบธรรมให้กับกลไก Judicial
               review ของสหรัฐอเมริกา ตราบจนเท่าทุกวันนี้ ประสบการณ์การดำรงอยู่ร่วมกัน
               ของทฤษฎีตีความรัฐธรรมนูญที่แตกต่างกันในสหรัฐอเมริกา เป็นสิ่งที่น่าศึกษา

               สำหรับนักกฎหมายไทย การดำรงอยู่ร่วมกันของทฤษฎีนิติศาสตร์สำนักกฎหมาย
               บ้านเมืองและทฤษฎีนิติศาสตร์แนวใหม่ ดังเช่นที่ศาลรัฐธรรมนูญไทยนำมาใช้ใน
               คำวินิจฉัยนี้ จะมีพัฒนาการไปสู่ทฤษฎีตีความรัฐธรรมนูญแบบไหน บทบาทของ

               นักกฎหมายรัฐธรรมนูญไทยในการชี้นำสถาบันตุลาการนี้จะมีส่วนสำคัญอย่างยิ่ง

                  บ  ร ป ละ     น  นะ



                     การวิจัยนี้สรุปผลวิจัยและข้อเสนอแนะว่า แนวความคิดของศาสตราจารย์
               พิเศษ ธานินทร์ กรัยวิเชียร ที่ว่าหลักนิติธรรมนั้นต้องตั้งอยู่ในความถูกต้อง

               ชอบธรรม (Righteousness) ซึ่งสอดคล้องกับหลักธรรมของพระมหากษัตริย์และ
               นักปกครองไทยให้ตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรม คือ “อวิโรธนัง” หรือ“ความไม่คลาด
               ในธรรม” ซึ่งพระมหากษัตริย์ไทยได้ทรงยึดถือเป็นหลักการปกครองปวงชน

               ชาวไทยโดยธรรมมาแต่โบราณกาลทุกยุคทุกสมัยตราบถึงปัจจุบัน ดังนั้น “อวิโรธนัง”







                    บทความที่ผานการพิจารณา
   552   553   554   555   556   557   558   559   560   561   562