Page 274 - kpi18886

266

1) หากอ่านรัฐธรรมนูญให้ดีจะพบว่าดุลคานอำนาจที่จะป้องกันการใช้

อำนาจในทางที่ผิดนั้นคลาดเคลื่อนซึ่งจะทำให้กลไกดีๆ ที่ตั้งไว้ไม่มีประสิทธิภาพ
และเหตุที่ดุลอำนาจคลาดเคลื่อนเป็นดังนี้

หนึ่ง การขับเคลื่อนกระบวนการและกลไกต่างๆ เป็นการรวมศูนย์

สอง ช่องทางที่ประชาชนที่เคยได้รับมาเมื่อปี พ.ศ. 2540 และ พ.ศ.
2550 ในการเข้าร่วมกระบวนการสกัดกั้นการใช้อำนาจในทางที่ผิดถูกตัดทิ้ง
ด้วยเหตุผลเพราะไม่เคยสำเร็จเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา ซึ่งเหตุที่ไม่สำเร็จก็เพราะ
ช่วงนั้นดุลอำนาจสกัดกั้นประชาชน ดังนั้นเมื่อเป็นสิ่งที่ดีและสามารถปรับได้เหตุ

ใดจึงไม่ปรับให้มีประสิทธิภาพ ขณะที่จริยธรรมซึ่งของเดิมก็ไม่เคยสำเร็จเช่นกัน
แต่ยังพยายามหาวิธีทำให้ประสบความสำเร็จให้ได้ การกระทำเช่นนี้เท่ากับกัน

อำนาจสิทธิพื้นฐานประชาชน

มาตรา 236 – สมาชิกผู้แทนราษฎร สมาชิกวุฒิสภา หรือสมาชิกของ

สภาทั้งสองจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งในห้าของจำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มี หรือ
ประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งไม่น้อยกว่า 20,000 คนมีสิทธิ์เข้าชื่อกัน กล่าวหา
กรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ หากผู้ใดกระทำการ ตาม
มาตรา 234 (1) หมายความว่า ถ้า ปปช. ทุจริตประพฤติมิชอบหรือร่ำรวย

ผิดปกติหรือทำผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรง ประชาชน 20,000 คนมาเข้าชื่อกัน
กล่าวหา คำถามคือทำไมต้องขนาดนั้น การกล่าวหาจะกระทำโดยประชาชน

คนเดียวไม่ได้หรือเพราะหากประชาชนมีหลักฐานตามสมควรและเสนอต่อ
ประธานรัฐสภาเลยไม่ได้หรืออย่างไร เดิมกฎหมายกำหนดจำนวนประชาชน
20,000 ชื่อเพื่อถอดถอนเพราะไม่มีระบบใดๆ เป็นหลักประกันสิทธิให้ประชาชน
เลยเมื่อประชาชนไม่ต้องการก็ให้เข้าชื่อถอดถอน แต่ในกฎหมายนี้ต้องมีมูลว่าผิด

ว่าฝ่าฝืน ซึ่งการมีมูลแสดงถึงความไม่ปกติอยู่แล้ว จึงยื่นต่อประธานรัฐสภา
นอกจากนี้กฎหมายเดิมประธานรัฐสภาไม่มีอำนาจพิจารณาเพื่อดองเรื่องที่ยื่นมา

แต่มาตรา 236 บอกว่าหากประธานรัฐสภาเห็นว่ามีเหตุอันควรสงสัยว่ามีการ
กระทำตามที่ถูกกล่าวหาจึงเสนอเรื่องไปศาลฎีกา หมายความว่า หากประธาน
รัฐสภาไม่สงสัยก็ไม่ต้องเสนอเรื่อง นี่เป็นการสกัดกั้นการแก้ปัญหาการปราบโกง
ปัญหาจึงอยู่ที่ประธานรัฐสภาจะจริงจังเรื่องนี้ไม่ เมื่อกระบวนการนี้ตกอยู่ในมือ

การประชุมกลุมยอยที่ 3