Page 302 - kpi18886

294

คสช. มีมาตรการบังคับในการดูแลทะเลมากขึ้น EU ต้องการสร้างความมั่นคงทาง

อาหารและนำมาตรการ FAO มาใช้เพราะทะเลเป็นแหล่งอาหารโปรตีนที่ใหญ่
ที่สุดของมนุษยชาติ มาตรการความมั่นคงทางอาหารจึงแปรเป็น IUU fishing ที่มี
ทั้งเรื่องแรงงานทาส การทำประมงแบบยั่งยืน เมื่อ EU เข้ามาใช้มาตรการบังคับ

รัฐบาลจึงตื่นตัวใช้มาตรา 44 ยกเลิกอวนรุนจับปลาไปเมื่อประมาณปีกว่าที่ผ่านมา
ทำให้ทะเลฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามยังคงเหลือ อวนลาก และ
เรือปั่นไฟจับปลา ซึ่งต้องคิดว่าต้องทำอย่างไรต่อ

เรือปั่นไฟ พัฒนาจากฝั่งอันดามัน เพื่อใช้จับปลากระตักที่อยู่เป็นฝูง

เวลากลางวัน เป็นปลาที่มีมูลค่าราคาดี และเมื่อต้องการจับกลางคืนจึงต้องปั่นไฟ
เพื่อล่อให้ปลามา แต่การปั่นไฟดังกล่าวได้ทำให้ปลาอื่นมาเล่นไฟด้วย การจับ
ปลากะตักจึงทำให้ปลาพันธ์อื่นๆ ลดลงไป ปลาทูที่ถูกจับก่อนโต ปลาอินทรีไม่มี
อาหาร เกิดผลกระทบต่อห่วงโซ่อาหารของปลาทะเล จึงมีการประกาศยกเลิกเรือ

ปั่นไฟทุกชนิด เมื่อ พ.ศ. 2526 แต่ในปี พ.ศ. 2539 สมัยพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ
เป็นนายกรัฐมนตรี กลับมีการอนุมัติให้กลับมาใช้เรือปั่นไฟได้โดยผู้ได้
ผลประโยชน์จากธุรกิจประมงพาณิชย์ จังหวัดสมุทรสาคร

ประเด็นสุดท้ายที่ต้องการในการปฏิรูปทะเลไทยเพื่อแหล่งอาหารในอนาคต

คือการทบทวน เรื่องการผลิตปลาป่น ปลาป่นเป็นวัตถุสำคัญในการประกอบ
อาหารสัตว์ ส่วนใหญ่ได้จากการนำลูกกุ้ง หอย ปู ปลา ที่ควรจะเป็นอาหาร
ในอนาคตมาป่น ผสมกับข้าวโพด วิตามิน ใส่ anti-biotics และนำไปเป็นอาหาร
สัตว์

การจับปลาป่นที่ไม่กระทบกับวิกฤติท้องทะเลมี 2 ส่วน คือ 1) ได้จาก
การไปจับปลาเล็กปลาน้อย หรือ ปลาทูมา เรียกว่า by catch 2) ได้จาก

เศษปลาที่เหลือจากการบริโภคและอุตสาหกรรม เรียกว่า by product

การผลิตปลาป่น 1 กิโลกรัม ได้จากปลาเล็กปลาน้อย 4 กิโลกรัม คือ
การนำพันธุ์สัตว์น้ำวัยอ่อนที่กำลังโตไปทำปลาป่น ผลผลิตนี้ส่งออกขาย
ต่างประเทศมากกว่าใช้ในประเทศ ดังนั้นควรยุติการจับปลาเล็กปลาน้อยแบบ

by catch เพื่อนำมาทำปลาป่น เพื่อให้มีปลาและสัตว์ในทะเลเติบโตและเป็น
แหล่งอาหารโปรตีนของอนาคต

การประชุมกลุมยอยที่ 4