Page 29 - kpi21595

คุณลักษณะที่สำคัญของพลเมืองผ่านวิถีชีวิต ซึ่งโดยทั่วไปการขัดเกลาทางการเมืองโดยอ้อมนั้นเป็นสิ่งที่ผู้คนใน

สังคมประสบพบเจอมากกว่า
เชื่อกันว่าการขัดเกลาทางการเมืองจะสร้างให้ผู้คนในสังคมมีความคิดและพฤติกรรมสอดคล้องกับ

เป้าหมายของการขัดเกลานั้นได้ ทำให้เรื่องการเรียนรู้ทางการเมืองเป็นสิ่งที่ได้รับการกล่าวถึงกันมานานตั้งแต่

สมัยกรีก ในยุคของนักปรัชญาคนสำคัญอย่างเพลโต (Plato) ที่ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการศึกษาในงาน
เรื่อง Republic ซึ่งกล่าวถึงการให้การศึกษาอย่างเข้มงวดแก่ชนชั้นปกครองให้เข้าถึงความเที่ยงธรรม เพราะ

ความเที่ยงธรรมของผู้ปกครองมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการยอมรับผู้ปกครองของพลเมือง ด้านพลเมืองเองก็
พึงได้รับการศึกษาเช่นกันเพื่อให้สามารถทำหน้าที่ของตนได้เป็นอย่างดี โดยการเรียนรู้เพื่อร่วมกันธำรงไว้ซึ่งรัฐ

ที่เที่ยงธรรมนั้นจำเป็นอย่างยิ่งต่อการธำรงรักษารัฐให้คงอยู่ อาทิ การที่พลเมืองในนครรัฐต้องเรียนรู้การเป็น

ชาวกรีกร่วมกัน การเรียนรู้ว่าความแตกต่างระหว่างพวกตนสามารถปรองดองกันได้ การเรียนรู้ที่จะ
6
ประนีประนอมเมื่อเกิดความขัดแย้งกัน ไม่กดกันลงเป็นทาส เป็นต้น
การขัดเกลาทางการเมือง จึงเป็นแนวทางหนึ่งในการสร้างวัฒนธรรมพลเมือง สำหรับแนวคิดเรื่อง
วัฒนธรรมพลเมือง (civic culture) นั้นเป็นแนวคิดที่ แกรเบียล อัลมอนด์ และ ซิดนี เวอร์บา เป็นผู้เสนอไว้

โดยเขาชี้ให้เห็นว่าคนในสังคมนั้นมีวัฒธรรมทางการเมืองที่หลากหลาย ประกอบด้วย วัฒนธรรมแบบคับแคบ

วัฒนธรรมแบบไพร่ฟ้า และวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วม ซึ่งสำหรับอัลมอนด์และเวอร์บาแล้วเขามองว่าการเมือง
การปกครองที่มีเสถียรภาพนั้นจะต้องมีสัดส่วนของประชากรที่มีวัฒนธรรมที่ผสมผสานกันทั้งสามวัฒนธรรม

อย่างเหมาะสม ในที่นี้กล่าวคือไม่ใช่เป็นพลเมืองที่ไม่ยอมรับฟังความเห็นของผู้ใดหรือว่าไม่มีความกระตือรือร้น

ที่จะตั้งคำถามทางการเมืองใดๆเลยและยอมรับแต่การใช้อำนาจของรัฐเท่านั้น วัฒนธรรมพลเมืองที่พึง
ปรารถนานั้น พลเมืองจะต้องมีวัฒนธรรมกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในการให้ข้อเสนอแนะต่างๆทางการเมือง

แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องพร้อมที่จะประนีประนอมและรับฟังความเห็นของรัฐและความต้องการของคนส่วน
ใหญ่ ใช้เหตุผลในการเจรจาเพื่อค้นหาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับสังคมด้วย ซึ่งเรื่องนี้จะเกิดขึ้นได้จากการขัดเกลาทาง

7
การเมืองผ่านกลไกทางสังคมทั้งที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ
อย่างไรก็ตาม งานเรื่องการเมืองภาคพลเมือง ของ เดวิด แมทธิวส์ ให้ข้อคิดที่น่าสนใจเกี่ยวกับการเข้า
มามีส่วนร่วมทางการเมืองของพลเมืองแห่งรัฐว่า พลเมืองจะมีความกระตือรือร้นทางการเมืองเพียงใดส่วนหนึ่ง

เป็นเพราะการรับรู้และประเมินว่าพวกเขามีส่วนในการตัดสินใจทางการเมืองได้มากเพียงใด ดังนั้น เดวิด
แมทธิวส์ จึงเสนอว่าการสร้างความกระตือรือร้นให้แก่พลเมืองต้องเริ่มจากการสร้างความมั่นใจให้แก่พลเมือง

ว่าพวกเขามีความสามารถและมีอำนาจในการสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ แมทธิวส์ กล่าวว่า ความสำเร็จหรือ

ผลลัพธ์สุดท้ายไม่สำคัญเท่ากับโอกาสที่จะมีความสำเร็จ ดังนั้น การเปิดโอกาสให้พลเมืองได้เข้ามามีส่วนร่วม

6 วีระ สมบูรณ์. ทฤษฎีการเมืองกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ:ภาพพิมพ์, 2561. หน้า 143-148.
7 พฤทธิสาณ ชุมชน, ม.ร.ว. ระบบการเมือง: ความรู้เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548. พิมพ์ครั้งที่ 8. หน้า
65-125.

19