Page 117 - kpiebook62001

บทที่ 5

กรณีศึกษานโยบายสวัสดิการแบบเจาะจงที่คนจน

ในบทนี้คณะวิจัยจะน าเสนอกรณีศึกษาเพื่อวิเคราะห์ประสบการณ์การด าเนินนโยบายสวัสดิการแบบเจาะจงที่

คนจนที่เกิดขึ้นในต่างประเทศ โดยจะเลือกกรณีศึกษาจากประเทศที่มีบริบทเหมาะสมในการสร้างบทเรียนให้กับการ

ด าเนินนโยบายในลักษณะเดียวกันของประเทศไทย การน าเสนอกรณีศึกษาจะแบ่งออกเป็นสองส่วน เพื่อตอบ
จุดประสงค์ที่แตกต่างกัน

ในส่วนแรก กรณีศึกษาที่น าเสนอจะเป็นกรณีศึกษาเพื่อส ารวจบทเรียนการด าเนินนโยบายสวัสดิการแบบ

เจาะจงที่คนจนเป็นหลัก โดยคณะวิจัยได้เลือกกรณีศึกษาเป็นประเทศก าลังพัฒนาสามประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย
อินเดีย และจีน เพื่อส ารวจลักษณะนโยบายสวัสดิการแบบเจาะจงที่คนจนที่ประเทศเหล่านี้ด าเนิน รวมไปถึงตั้งข้อสังเกต

ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละประเทศ และในท้ายที่สุดคณะวิจัยจะท าการส ารวจบทเรียนจากกรณีศึกษาเหล่านี้

และในส่วนที่สอง กรณีศึกษาจะถูกน าเสนอเพื่อแสดงถึงภาพรวมของการด าเนินนโยบายสวัสดิการว่าสวัสดิการ
แบบเจาะจงที่คนจนนั้นถูกจัดวางอยู่ในนโยบายสวัสดิการแบบใดเมื่อมองภาพของระบบสวัสดิการโดยรวม รวมถึงการจัด

วางดังกล่าวสะท้อนลักษณะโดยรวมของระบบสวัสดิการที่แตกต่างกันไปอย่างไร ส าหรับกรณีศึกษาในส่วนที่สองจะ

ประกอบไปด้วยสองประเทศ ได้แก่ สหราชอาณาจักร และสวีเดน โดยทั้งสองประเทศเป็นตัวอย่างส าคัญของระบบ
สวัสดิการแบบที่เน้นบทบาทของสวัสดิการแบบเจาะจงกับระบบที่เน้นสวัสดิการแบบถ้วนหน้า

5.1 กรณีศึกษาเพื่อส้ารวจบทเรียนการด้าเนินนโยบายสวัสดิการแบบเจาะจงที่คนจน

อินโดนีเซีย อินเดีย และจีนถูกเลือกมาเพื่อส ารวจปัญหาที่เกิดขึ้นกับการด าเนินนโยบายสวัสดิการแบบเจาะจง
เนื่องจากทั้งสามประเทศเป็นประเทศขนาดใหญ่ที่เผชิญความท้าทายในการแก้ปัญหาความยากจน และทั้งสามประเทศ

ต่างก็ใช้นโยบายสวัสดิการแบบเจาะจงที่คนจนเป็นชุดนโยบายสวัสดิการหลัก แม้จะแตกต่างกันในรูปแบบการน าไปใช้

การส ารวจกรณีศึกษาทั้งสามประเทศจะให้ภาพที่ครอบคลุมในการส ารวจปัญหาและความท้าทายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น เพื่อ
น ามารวบรวมเป็นบทเรียนส าหรับประเทศไทยได้

5.1.1 อินโดนีเซีย

ในช่วงระหว่างทศวรรษ 1970s และ 1990s การเติบโตทางเศรษฐกิจของอินโดนีเซีย ผสมกับการขยายตัวของ

การศึกษา และโครงสร้างพื้นฐาน มีบทบาทส าคัญในการช่วยลดความยากจนของอินโดนีเซีย โดยในช่วงดังกล่าวสัดส่วน
คนยากจนของอินโดนีเซียลดจาก 40 เปอร์เซ็นต์ของประชากรเหลือเพียง 11 เปอร์เซ็นต์ (Perdana and Maxwell,

2005) นโยบายที่แก้ปัญหาความยากจนด้วยสวัสดิการแบบเจาะจงในช่วงเวลานี้มีนโยบายส าคัญเพียงประการเดียวคือ

นโยบายการที่มุ่งเป้าการช่วยเหลือที่หมู่บ้านที่ยากจน ซึ่งเริ่มด าเนินการในปี 1994 อย่างไรก็ตาม ปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจ
ในปี 1997 ได้สร้างผลกระทบกับอินโดนีเซียอย่างหนัก และได้ส่งผลให้จ านวนคนยากจนเพิ่มขึ้นมาก สัดส่วนคนยากจน

108