Page 84 - kpiebook62016

67

ตารางที่ 3.4 จ านวนที่นั่งในสภาผู้แทนราษฎรของพรรคการเมืองอินโดนีเซีย ค.ศ. 1999(ต่อ)

พรรค จ านวนที่นั่งในสภาผู้แทนราษฎร

PNI-M 1
IPKI 1
PKU 1

รวม 462

ที่มา: Aris Anata, Evi Nurvidya Arifin, and Leo Suryadinata, Emerging Democracy in

Indonesia (Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2005), p. 14.

การปฏิรูปในสมัยประธานาธิบดีฮาบิบีส่งผลให้การเมืองของอินโดนีเซียเปิดกว้างมากขึ้น

อนุญาตให้จัดตั้งพรรคการเมือง และลดจ านวนสมาชิกสมัชชาที่ปรึกษาประชาชนที่มาจากการแต่งตั้งลง

อย่างไรก็ตาม การเลือกตั้งประธานาธิบดีก็ยังคงท าโดยอ้อมผ่านการลงคะแนนในสมัชชาที่ปรึกษา

ประชาชน โดยในการลงคะแนนเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1999 พรรคที่ถูกคาดหวัง
ว่าจะเป็นแกนน าในการจัดตั้งรัฐบาลคือพรรค Indonesian Democratic Party of Struggle (PDI-P)

ซึ่งมีนางเมกาวาตี ซูการ์โนบุตรี (Megawati Sukarnoputri) บุตรสาวของอดีตประธานาธิบดีซูการ์โน

เป็นหัวหน้าพรรค และเป็นพรรคที่มีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมากที่สุดถึง 153 คน แต่ความล้มเหลว

ของพรรคในการเจรจาเพื่อร่วมเป็นพันธมิตรกับพรรคการเมืองอื่นๆ ส่งผลให้สมัชชาที่ปรึกษาประชาชน
ลงคะแนนเสียงเลือกให้นายอับเดอร์ราห์มาน วาหิต (Abdurrahman Wahid) จากพรรค National

Awakening (PKB) ซึ่งเป็นพรรคที่มีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นอันดับ 3 ด ารงต าแหน่ง

ประธานาธิบดีด้วยคะแนนเสียง 373 เสียง โดยมี 313 เสียงลงคะแนนให้นางเมกาวาตี ทั้งนี้

ประธานาธิบดีวาหิตได้พยายามเสริมสร้างเสถียรภาพของรัฐบาลด้วยการเชิญพรรคการเมืองต่าง ๆ
รวมถึงผู้แทนจากกองทัพเข้าร่วมรัฐบาลและมีการจัดสรรต าแหน่งรัฐมนตรี ถึง 6 ต าแหน่งให้แก่กองทัพ

รวมถึงพลเอกวิรันโต ซึ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีผู้ประสานงานด้านการเมืองและความมั่นคง และ

พรรคของนางเมกาวาตีที่ได้รับจัดสรรต าแหน่งรัฐมนตรี 4 ต าแหน่ง ขณะที่นางเมกาวาตีได้ด ารง

190
ต าแหน่งเป็นรองประธานาธิบดี แต่การที่ประธานาธิบดีวาหิตได้แต่งตั้งบุคคลที่มีความใกล้ชิดกับ
ตนเองด ารงต าแหน่งรัฐมนตรี กอปรกับปัญหาอื้อฉาวที่บุคคลใกล้ชิดและเครือญาติใช้สายสัมพันธ์

190 Harold Crouch, Political Reform in Indonesia after Soeharto, op. cit., pp. 28-29.