Page 85 - kpi15428

ชุมชนกับสิทธิ ในทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

๏ ทรัพยากรที่ดิน

พระราชบัญญัติจัดที่ดินเพื่อการครองชีพ พ.ศ.2511 มีข้อกำหนด
ให้รัฐหาที่ดินเพื่อการอยู่อาศัย การจัดรูปที่ดินแบบนิคมสร้างตนเอง การจัด
ที่ดินในรูปนิคมสหกรณ์ ที่มีการระบุถึงสิทธิของผู้ที่จะเข้าเป็นสมาชิกข้อหนึ่ง
ต้องเป็นผู้ที่ไม่มีที่ดินทำกินของตนเองหรือมีไม่เพียงพอ

พระราชบัญญัติจัดรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.2517 เป็นไป
เพื่อจัดที่ดินเพื่อการเกษตรกรรมได้อย่างทั่วถึง ซึ่งจะส่งผลต่อรายได้

ของเกษตรกรที่เพิ่มมากขึ้นและเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศดีขึ้น
คณะกรรมการกลางด้านการจัดรูปที่ดินที่เกี่ยวข้องกับงานชุมชน คือ อธิบดี
กรมพัฒนาชุมชน ซึ่งถือเป็นตัวแทนจากส่วนราชการไม่ได้มาจากภาค
ประชาชนโดยตรง ต่อมาฉบับที่ 2 พ.ศ.2534 เป็นการออกระเบียบเพิ่มเติม

เกี่ยวกับการรักษาระบบชลประทานและการระบายน้ำ ถนน
สิ่งสาธารณประโยชน์ การเปิดปิดประตูระบายน้ำ การจัดการเงินกองทุน
และปรับปรุงบทกำหนดโทษ

พระราชบัญญัติการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ.2518 มีการ
กล่าวถึงสิทธิของบุคคลจากการปฏิรูปที่ดินของรัฐ รัฐจะมีการปฏิรูปที่ดินของ

รัฐหรือที่ดินที่เวนคืนเพื่อประโยชน์ในการเกษตรกรรม โดยให้สิทธิแก่
ประชาชนที่ขาดที่ทำกินหรือมีไม่เพียงพอได้เช่าซื้อ เช่า หรือเข้าทำประโยชน์
โดยรัฐให้การช่วยเหลือ ต่อมาในฉบับที่ 2 พ.ศ.2519 ได้มีข้อกำหนด
เพิ่มเติมเกี่ยวกับการชำระค่าที่ดิน การออกพันธบัตร ฯลฯ จากนั้นได้มีการ

ออกพระราชบัญญัติปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2532
ซึ่งเปิดช่องทางให้ภาครัฐมีการปฏิรูปที่ดินเพื่อการเกษตรกรรมได้มากขึ้น

พระราชบัญญัติการผังเมือง พ.ศ.2518 เป็นข้อบัญญัติเกี่ยวกับ
การจัดวางผังเมืองซึ่งบางข้อกำหนดให้อำนาจแก่รัฐในการจัดวางผัง
ซึ่งกระทบต่อสิทธิในการใช้ที่ดินเพื่อสาธารณประโยชน์แม้จะมีผู้อาศัยใน

77