Page 81 - kpi15428
P. 81
ชุมชนกับสิทธิ ในทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
เหตุผลว่ามีคนบางกลุ่มเป็นผู้ยากไร้และจำเป็นต้องใช้ไม้เพื่อปลูกสร้างที่อยู่
อาศัยหรือซ่อมแซม จึงปรับกฎหมายนี้เพื่อเปิดโอกาสให้ศาลได้พิจารณาคดี
ตามความหนักเบาของคดี
พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 เป็นกฎหมายที่มี
วัตถุประสงค์เพื่อคุ้มครองรักษาพื้นที่ดินที่มีสภาพทางธรรมชาติซึ่งควรสงวน
ไว้ใช้ประโยชน์ทางการศึกษาและความรื่นรมย์เพื่อการรักษาพันธุ์พืชของป่า
ทิวทัศน์ และภูเขาให้คงสภาพเดิม (คณะบุคคลโครงการสิทธิชุมชน, 2554,
น.89) โดยมีข้อกำหนดให้รัฐสามารถประกาศให้เขตที่ดินใดเป็นอุทยาน
แห่งชาติ ซึ่งที่ดินนั้นไม่เป็นกรรมสิทธิ์ของบุคคลใด ห้ามบุคคลใดเข้าไปทำ
สิ่งปลูกสร้าง เก็บหาของป่า หรือดำเนินการหาผลประโยชน์อื่นๆ
พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ.2507 เป็นกฎหมายที่มี
วัตถุประสงค์เพื่อรักษาไว้ซึ่งสภาพป่าที่สมบูรณ์ โดยกำหนดเขตป่าสงวน
แห่งชาติ ซึ่งรัฐอาจอนุญาตให้ประชาชนที่เดือดร้อนได้ทำกินในพื้นที่ป่าสงวน
ได้เป็นคราวๆ ไปทั้งในระยะสั้นและระยะยาว (คณะบุคคลโครงการสิทธิชุมชน,
2554, น.88) โดยมีข้อกำหนดห้ามไม่ให้บุคคลครอบครองทำประโยชน์หรือ
อยู่อาศัยในที่ดิน ก่อสร้าง แผ้วถาง เผาป่า ทำไม้ เก็บหาของป่า หรือการใดๆ
ที่เป็นการเสื่อมเสียแก่สภาพป่าสงวนแห่งชาติ ยกเว้นการเข้าทำประโยชน์
ของเอกชนบางรายที่ต้องขออนุญาตและเสียค่าธรรมเนียม และอาจมีการ
ปรับปรุงป่าเขตสงวนโดยให้บางครอบครัวเข้าไปดำเนินการตามที่รัฐกำหนด
โดยมีการสืบทอดสิทธิในการครอบครองดังกล่าวจากครอบครัวได้แต่ต้องได้
รับอนุญาต ต่อมาฉบับที่ 2 พ.ศ. 2522 ได้มีการปรับบทลงโทษสำหรับ
ผู้ฝ่าฝืนให้สูงขึ้น ฉบับที่ 3 พ.ศ.2528 มีข้อกำหนดให้บุคคลบางกลุ่มเข้าทำ
ประโยชน์หรืออาศัยในพื้นที่ป่าสงวนได้เป็นครั้งคราวในระยะเวลาสั้นๆ
ครั้งละไม่เกิน 5 ปีเพื่อช่วยเหลือราษฎรที่จำเป็นในการดำรงชีพ
พระราชบัญญัติพันธุ์พืช พ.ศ.2518 มีวัตถุประสงค์เพื่อคุ้มครอง
ผู้ประกอบอาชีพเกษตรกรรม โดยมีข้อกำหนดเพื่อควบคุมพันธุ์พืชและการ
7