Page 403 - kpi17968

392

แสดงความคิดเห็นและข้อเสนอแนะต่างๆ หรือโดยการพิจารณาและมติในคำร้อง

เรียนต่างๆ ที่เสนอโดยปัจเจกบุคคลหรือกลุ่มบุคคล ทั้งนี้สถาบันสิทธิมนุษยชน
แห่งชาติ มี 3 รูปแบบ คือ คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน (Human Rights
Commissions) ผู้ตรวจการแผ่นดินรัฐสภา (Ombudsman) และสถาบันที่จัดตั้ง

ขึ้นเป็นพิเศษ (Specialized Institutions)

๏ อำนาจหน้าที่ องค์ประกอบ และแนวทางการดำเนินงานของ

สถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ เพื่อให้แต่ละประเทศนำไปเป็นแนวทางจัดตั้ง
สถาบันสิทธิมนุษยชนภายในประเทศอย่างเป็นเอกภาพ หลักการปารีสจึงแนะนำว่า

สถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติควรมีอำนาจหน้าที่ครอบคลุมถึงการคุ้มครอง
และส่งเสริมสิทธิมนุษยชนอย่างกว้างขวางเท่าที่จะเป็นไปได้ และอำนาจดังกล่าว
ตลอดจนองค์ประกอบและเขตอำนาจของสถาบันควรบัญญัติรับรองไว้อย่างชัดเจน
ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายอื่น และในข้อนี้ยังได้กล่าวถึงเรื่องของ 2.1) อำนาจ

หน้าที่ของสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ 2.2) องค์ประกอบและหลักประกัน
ความเป็นอิสระของสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ และ 2.3) แนวทางการดำเนิน
งานของสถาบันสิทธิมนุษยชนแห่งชาติไว้ด้วย

5.2 ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (Universal Declaration of

Human Rights) แห่งสหประชาชาติ ประกาศใช้เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ.
1948 (พ.ศ. 2491) โดยสถานะทางกฎหมาย ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน
1948 เป็นเพียงคำประกาศ มิได้มีผลบังคับใดๆ ในทางกฎหมาย จึงเป็นเหตุผลที่
ทำให้ทุกฝ่ายรอมชอมยอมรับกันได้ ไทยในฐานะประเทศสมาชิกขององค์การ

สหประชาชาติอันดับที่ 55 ได้รับหลักการนี้มาเป็นแนวทางปฏิบัติเช่นกัน

นอกจากหลักการปารีส และปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนแล้ว ยังมี

สนธิสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนอื่นๆ ที่สำคัญๆ ซึ่งมีลักษณะเป็นสนธิสัญญา
พหุภาคี อีกด้วย กล่าวคือเป็นสนธิสัญญาที่มีรัฐมากกว่าสองรัฐขึ้นไปเข้าเป็นภาคี

สนธิสัญญา ซึ่งกระบวนการในการทำสนธิสัญญามีหลายขั้นตอน นับตั้งแต่การ
เจรจา การให้ความยินยอมของรัฐเพื่อผู้พันตามสนธิสัญญาโดยการลงนาม การให้
สัตยาบัน การภาคยานุวัติ และบางรัฐอาจตั้งข้อสงวน หรือตีความสนธิสัญญา

การประชุมกลุมยอยที่ 4