Page 428 - kpi17968
P. 428

417




                   ให้พลทหารผู้ช่วยครูจับขาพลทหารวิเชียรฯ คนละข้างลากไปกับพื้นปูนบริเวณที่

                   รวมพลหน้าหน่วยฝึกประมาณ 2-3 เมตร พลทหารวิเชียรฯ ได้ร้องด้วยความเจ็บปวด
                   ต่อจากนั้นพลทหารผู้ช่วยครูได้รุมกันใช้เท้าเตะกระทืบที่ขาและลำตัวของพลทหาร
                   วิเชียรฯ สั่งให้ตัดกำลังขาอย่าไปทำอะไรส่วนบน ต่อจากนั้นได้ใช้เกลือทาบริเวณ

                   แผลและใช้เท้าเหยียบขึ้นไปที่หน้าอก หลังจากใช้เวลาซ่อมประมาณ 2 ชั่วโมง
                   ได้นำตัวพลทหารวิเชียรฯ ไปอาบน้ำและพาไปที่ห้องพยาบาล เพื่อทายารอยแผล
                   ขีดข่วนและให้นอนพักบนเตียงผ้าใบในห้องพยาบาล มีพลทหารหลายนายสลับกัน

                   รุมเตะด้วยหัวรองเท้าคอมแบค มีคำสั่งให้แบกพลทหารวิเชียรฯจากห้องพยาบาล
                   ไปยังโรงเลี้ยง โดยใช้ผ้าขาวห่อตัวเหลือแต่ใบหน้าพร้อมมัดตราสังข์ในลักษณะ
                   เหมือนศพ พร้อมตั้งขบวนแห่และพูดไว้อาลัยเหมือนกับการแห่ศพ และที่โรงเลี้ยง

                   มีพยานยืนยันว่า เห็นพลทหารวิเชียรฯ ถูกสั่งให้นั่งกินข้าวบนก้อนน้ำแข็งประมาณ
                   10 นาที โดยให้นั่งท่าขัดสมาธิ ก้นสัมผัสผิวน้ำแข็งประมาณ 1 ใน 3 และ
                   สวมกางเกงในตัวเดียว สั่งให้พลทหารวิเชียรฯ หมอบ-ลุก เมื่อเห็นว่า ทำช้าไม่เป็น

                   ที่พอใจจึงได้ไม้ไผ่ขนาดเท่านิ้วชี้ตีที่บริเวณลำตัว แผ่นหลัง ก้น ขาจนถึงปลายเท้า
                   และใช้เท้าเตะบริเวณชายโครง หน้าอก และกระทืบไปที่ท้ายทอยเป็นเหตุให้คาง
                   กระทบกับพื้นเป็นแผลแตกขนาดปลายนิ้วก้อย ใช้เท้าเตะไปที่บริเวณใบหน้าเป็น

                   เหตุให้มีเลือดออกจากปากแล้วพลทหารวิเชียรฯ ได้ก้มลงกราบพร้อมร้องบอกว่า
                   ผมเจ็บและจะไม่ทำอีกแล้ว แต่สิบเอกก็ยังไม่หยุดกระทำ เสียงร้องด้วยความ
                   เจ็บปวดสลับกับการถูกเตะและกระทืบดังมากจนทำให้ครูผู้ฝึกได้ชะโงกมาจาก

                   ชั้นบนของอาคารหน่วยฝึก พร้อมสั่งให้ผู้ช่วยผู้ฝึกอย่าทำให้แรงเกินไปนัก

                         ต่อมาพลทหารวิเชียรฯ นอนพักอยู่ในห้องพยาบาลบริเวณร่างกายและขา

                   มีรอยช้ำบวมหลายแห่งใต้คางมีแผลลึกมีน้ำเหลืองไหลย้อยรอบปากปรากฏ
                   คราบเลือด พยานบางคนได้ถามอาการเจ็บป่วยได้รับคำตอบว่า เจ็บปวดไปทั่ว
                   ร่างกาย ได้ร้องขอให้นำตัวไปส่งโรงพยาบาลเนื่องจากทนความเจ็บปวดไม่ไหว

                   ถึงขั้นมีการสั่งเสียกับเพื่อนพลทหารด้วยกันว่า หากเสียชีวิตลงให้ช่วยแจ้งกับ
                   มารดาด้วย แต่ไม่มีผู้ใดสนใจและดำเนินการใดๆ ทั้งสิ้น จนกระทั่งวันที่ 3
                   มิถุนายน 2554 จึงได้ส่งตัวไปโรงพยาบาลเจาะไอร้อง ทางโรงพยาบาลเห็น

                   พลทหารวิเชียรฯ มีอาการหนักเกินขีดความสามารถของแพทย์ที่จะรักษาเยียวยาได้
                   จึงส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลนราธิวาสราชนครินทร์ต่อทันที





                                                                     การประชุมกลุมยอยที่ 4
   423   424   425   426   427   428   429   430   431   432   433