Page 222 - kpi18886
P. 222

214




               ทางการเมืองผ่านการมีอิทธิพลเหนือเจ้าหน้าที่รัฐ  ปัจจัยทางวัฒนธรรม
                                                              105
               โดยอาศัยฐานะความเป็นผู้นำตามธรรมชาติที่ได้รับการยอมรับนับถือจากคนใน
                      106
               ท้องถิ่น  และปัจจัยทางเศรษฐกิจโดยการใช้ความรุนแรงและเครือข่ายทาง
                                                               107
               การเมืองในการผูกขาดตลาดและทำธุรกิจผิดกฎหมาย  แต่ไม่ว่านักการเมือง
               ภูมิภาคซึ่งถือเป็นชนชั้นนำในท้องถิ่นเหล่านี้จะอาศัยปัจจัยใดในการสร้างอิทธิพล
               ทางการเมืองของตนและพรรคพวกขึ้นมา ความเป็นเจ้าพ่อที่สำคัญประการหนึ่งคือ
               การเป็นนายทุน เพื่อสร้างฐานทางเศรษฐกิจสำหรับการแข่งขันทางการเมือง

                                      108
               ในกระบวนการเลือกตั้ง  ส่งผลให้ “เงิน” กลายเป็นปัจจัยหรือฐานทาง
               ทรัพยากรทางการเมืองที่สำคัญในการกำหนดผลของการต่อสู้แข่งขันเพื่อเข้าสู่
               อำนาจทางการเมืองการปกครอง ดังที่นักวิชาการจำนวนมากเรียกการเมือง

               การปกครองของประเทศไทยในยุคนี้ว่าเป็นระบอบ “ธนาธิปไตย”

                     ความสัมพันธ์ของชนชั้นนำในภูมิภาคกับชนชั้นนำระดับชาติดังกล่าว ทำให้

               นักการเมืองซึ่งมีพื้นฐานจากการเป็นตระกูลนักธุรกิจท้องถิ่น ก้าวเข้ามา
               เบียดแทรกพื้นที่ในสภาผู้แทนราษฎรของนักการเมืองในช่วงก่อนหน้านั้นที่เคยอยู่


                  105   เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2546). “เจ้าพ่ออุปถัมภ์กับรัฐอุปถัมภ์.” วารสารสังคมศาสตร์ 43
               (1): 444-456; สมบัติ จันทรวงศ์. (2535). “บทบาทของเจ้าพ่อท้องถิ่นในเศรษฐกิจและ
               การเมืองไทย: ข้อสังเกตเบื้องต้น.” ใน ผาสุก พงษ์ไพจิตร และสังศิต พิริยะรังสรรค์, รัฐ ทุน
               เจ้าพ่อท้องถิ่นกับสังคมไทย. เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์
               จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
                  106   ศรีศักดิ์ วัลลิโภดม. (2533). “โคตรเหง้าเหล่ากอเจ้าพ่อตะวันออก.” ศิลปวัฒนธรรม
               11 (8): 76-83; Ockey, James. 2004. Making Democracy: Leadership, Class,
               Gender, and Political Participation in Thailand. Honolulu: University of Hawaii Press.

                  107   McVey, R. (2000). “Of Greed and Violence, and Other Signs of Progress.” In
               Money & Power in Provincial Thailand, ed. R. McVey, Hawaii: University of Hawaii
               Press, 1-29.

                  108    ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์และโอฬาร ถิ่นบางเตียว. (2549). “เจ้าพ่อท้องถิ่น การเมือง
               โลกาภิวัตน์, หน้า 358-422.” ใน ผาสุก พงษ์ไพจิตร. (2549). การต่อสู้ของทุนไทย 2:
               การเมือง วัฒนธรรม เพื่อความอยู่รอด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน; นพนันท์ วรรณเทพสกุล.
               (2549). “ก่อสร้างการเมือง การเมืองก่อสร้าง, หน้า 280-357.” ใน ผาสุก พงษ์ไพจิตร. 2549.
               การต่อสู้ของทุนไทย 2: การเมือง วัฒนธรรม เพื่อความอยู่รอด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.





                   การประชุมกลุมยอยที่ 1
   217   218   219   220   221   222   223   224   225   226   227