Page 141 - kpi20207
P. 141
140
หน่วยงานผู้รับผิดชอบมักจะไม่มีการประชาสัมพันธ์การเปิดรับฟังความคิดเห็น
ให้ประชาชนได้รับทราบอย่างทั่วถึงและกว้างขวาง ในขณะที่การเข้าถึง
อินเตอร์เน็ตของคนไทยยังอยู่ในระดับที่ค่อนข้างจำากัด ส่วนการแสดงความ
คิดเห็นทางไปรษณีย์ หน่วยงานผู้รับผิดชอบมักมีการให้ข้อมูลเพียงช่องทาง
(ที่อยู่) ในการส่งจดหมายเพื่อแสดงความคิดเห็น โดยที่ผู้แสดงความคิดเห็น
ต้องรับผิดชอบต้นทุนการส่งไปรษณีย์เองซึ่งเป็นภาระและไม่สะดวก
ประการที่สอง หน่วยงานผู้รับผิดชอบใช้วิธีนำาตัวร่างพระราช
บัญญัติไปรับฟังความคิดเห็น และหากเป็นการจัดประชุมหรือสัมมนา
ผู้เข้าร่วมประชุมสัมมนามักจะได้รับตัวร่างพระราชบัญญัติซึ่งเป็นเอกสาร
ประกอบการประชุมสัมมนาเมื่อไปถึงสถานที่ประชุมสัมมนา โดยไม่ได้รับ
ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับสภาพปัญหาอันเป็นที่มาของร่างพระราชบัญญัตินั้น
ตลอดจนสรุปหลักการอันเป็นสาระสำาคัญของร่างพระราชบัญญัติ ทำาให้
ผู้เข้าร่วมประชุมสัมมนาไม่มีโอกาสในการทำาความเข้าใจเกี่ยวกับเหตุผล
ความจำาเป็นและหลักการอันเป็นสาระสำาคัญของร่างพระราชบัญญัติอย่าง
เพียงพอและถ่องแท้ เป็นเหตุให้ผู้เข้าร่วมประชุมสัมมนาแสดงความคิดเห็น
เกี่ยวกับถ้อยคำาในร่างกฎหมายแทนที่จะเป็นการให้ความเห็นเกี่ยวกับ
หลักการของกฎหมาย ทำาให้การรับฟังความคิดเห็นไม่บรรลุตามวัตถุประสงค์
อย่างแท้จริง
2. การขาดหลักเกณฑ์และวิธีการสำาหรับการวิเคราะห์ผู้มีส่วนได้
ส่วนเสียและผู้เกี่ยวข้องกับร่างกฎหมาย (stakeholder analysis)
การดำาเนินการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนตามระเบียบ
สำานักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการรับฟังความคิดเห็นของประชาชน พ.ศ. 2548
มักอาศัยดุลพินิจของหน่วยงานผู้รับผิดชอบในการรับฟังความคิดเห็นจาก
ผู้เกี่ยวข้อง เนื่องจากไม่มีหลักเกณฑ์การวิเคราะห์ผู้เกี่ยวข้อง (Stakeholder
01-142 PublicConsult_ok.indd 140 22/6/2562 BE 17:26
