Page 27 - kpiebook62010

20

ประชาชนทุกคนโดยต่างยินยอมพร้อมใจ มอบอำนาจทุกอย่างที่มีอยู่ร่วมกันภายใต้อำนาจสูงสุดอันเป็นเจตนารมณ์

ร่วมกันของสังคมมิใช่ของคนใดคนหนึ่ง ดังนั้น “รัฐ” คืออำนาจอธิปไตยอันมาจากประชาชนทุกคนโดยต่างยินยอม
พร้อมใจ มอบอำนาจทุกอย่างที่มีอยู่ร่วมกันภายใต้อำนาจสูงสุดอันเป็นเจตนารมณ์ร่วมกันของสังคมมิใช่ของคนใด
คนหนึ่งและสมาชิกแต่ละคนจึงเท่ากับเชื่อฟังตนเอง ซึ่งใน “อำนาจ” อันเป็นเจตนารมณ์ร่วมกันของสังคมนี้ จึงเป็น

เจตนารมณ์ร่วมกันที่สูงสุด ที่เรียกว่าสัญญาประชาคม และเมื่อสังคมมีสัญญาประชาคมดังกล่าวแล้ว จะเป็นสังคม
ที่มีอิสระเสรีภาพ เพราะแต่ละคนย่อมสละเสรีภาพให้ทุกคน จึงมีผลเท่ากับตัวเองเชื่อฟังตัวเอง และแต่ละคน
ต่างสละสิทธิเสรีภาพของตนให้แก่ทุกคน ดังนั้นแต่ละคนจึงได้รับในสิ่งที่ตนสละ 33

สำหรับความหมายของสิทธิและเสรีภาพว่าแตกต่างกันอย่างไรนั้น อันที่จริงแล้วสิทธิและเสรีภาพ
มีความเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกันโดยใกล้ชิด ทำให้ส่วนใหญ่แล้วเรามักจะพิจารณา หรือศึกษาสิทธิและเสรีภาพนี้

ไปควบคู่กัน และมักจะเรียกไปโดยรวมกันเป็นคำเดียวกันว่า “สิทธิและเสรีภาพ” อย่างไรก็ดี “สิทธิ” นั้นมีความ
แตกต่างจาก “เสรีภาพ” อยู่บ้างในสาระสำคัญ

“สิทธิ” นั้น ในความหมายอันเป็นที่เข้าใจกันในระบบกฎหมายทั่วไป หมายถึง “ประโยชน์ที่
กฎหมายรับรองและคุ้มครองให้”

มีผู้ให้ความหมายของคำว่า “สิทธิ” ไว้ดังต่อไปนี้

หยุด แสงอุทัย ให้ความหมายของคำว่า “สิทธิ” เอาไว้ ซึ่งเป็นความหมายของคำว่าสิทธิใน
หลักกฎหมายทั่วไปซึ่งสามารถปรับใช้ได้ทั้งกับกฎหมายเอกชน และกฎหมายมหาชนไว้ว่ามีสองความหมาย ได้แก่
การมองจากอำนาจของผู้ทรงสิทธิ คือคือ “อำนาจที่กฎหมายให้แก่บุคคลในอันที่จะมีเจตจำนง” อันเป็น

แนวความคิดของ Willensmacht และการมองจากวัตถุประสงค์ของสิทธิ คือ “ประโยชน์ที่กฎหมายคุ้มครองให้”
อันเป็นแนวความคิดของ Jhering
34

วรพจน์ วิศรุตพิชญ์ มีความเห็นในเรื่อง “สิทธิ” นี้ว่า หมายถึง “ประโยชน์ที่กฎหมายรับรองและ
คุ้มครองให้แก่บุคคลในอันที่จะกระทำการเกี่ยวข้องกับทรัพย์หรือบุคคลอื่น เช่น สิทธิในทรัพย์สิน สิทธิในชีวิต
ร่างกาย” 35

อุดม รัฐอมฤต และคณะ มีความเห็นเรื่อง “สิทธิ” นี้ว่า หมายถึง “อำนาจที่กฎหมายรับรองให้
แก่บุคคลในอันที่จะกระทำการเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินและบุคคลอื่น... หรือเรียกร้องให้บุคคลอื่น หรือหลายคน

กระทำการ หรืองดเว้นกระทำการบางอย่างเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่ตน” 36

33 บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. อ้างแล้ว. หน้า 55 - 57

34 หยุด แสงอุทัย. ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. (2545) (กรุงเทพฯ : ประกายพรึก) หน้า 225 - 226

35 วรพจน์ วิศรุตพิชญ์, สิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ. (2543) (กรุงเทพฯ : วิญญูชน) หน้า 22

36 อุดม รัฐอมฤต และคณะ. การอ้างศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หรือใช้สิทธิเสรีภาพของบุคคลตามมาตรา 28. (กรุงเทพฯ :
สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ) หน้า 86

ปัญหาเกี่ยวกับการใช้บังคับของพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรม และการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. 2557