Page 120 - kpi15476
P. 120
การประชุมวิชาการ
สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 15 119
จะเห็นว่า ความซื่อตรงต่อธรรมนั้นจะดำรงอยู่บนฐานของความละอายชั่วกลัวบาป
ตามหลักของหิริโอตตัปปะ จึงทำให้ผู้ปกครองรู้สึกทนต่อสภาพความอับอายที่เกิด
ขึ้นแก่ตัวเองและครอบครัวไม่ได้ นอกจากนี้ ความซื่อตรง (Honesty) จะเป็นฐาน
สำคัญที่จะนำไปสู่การสร้างความไว้วางใจ (Trust) แก่บุคคลทั่วไปที่เข้ามาเกี่ยวข้อง
และสัมพันธ์กับผู้ปกครอง หรือผู้ปกครอง และเมื่อเกิดความไว้วางใจมากยิ่งขึ้น
จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ (Relationship) ที่แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น ระหว่างผู้ปกครอง
กับกลุ่มคนต่างๆ ในสังคม จากเหตุผลเช่นนี้ ผู้ปกครองจึงจำเป็นจะต้องซื่อตรงต่อ
ผู้ใต้ปกครองทุกคน โดยมิอาจแบ่งแยก หรือเลือกปฏิบัติที่จะซื่อตรงกับบางคน
และไม่ซื่อตรงกับบางคน มิฉะนั้นแล้ว ผู้ปกครองย่อมไม่สามารถที่จะทำให้
ผู้ใต้ปกครองซื่อตรงต่อตัวผู้ปกครองได้ทุกคนเช่นเดียวกัน
(3) ความอ่อนโยน (มัททวะ) หมายถึง การที่ผู้ปกครองจะต้องมีอัธยาศัย ไมตรีที่ไม่
เย่อหยิ่ง หยาบคาย กระด้าง ถือตัวถือตน มีความงามสง่าในท่วงทีกิริยาสุภาพ
นุ่มนวล ละมุนละไม ในการดำรงตัวดำรงตนเป็นผู้ปกครองนั้น คุณลักษณะของ
ความอ่อนโยนเป็นประเด็นที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการปรับท่าทีของผู้ปกครอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่าทีดังกล่าวเริ่มต้นจากใจของบุคคลที่เป็นผู้ปกครองที่พร้อมจะ
อ่อนน้อมถ่อมตน และเริ่มต้นที่จะอ่อนโยนเข้าไปหากลุ่มคนต่างๆ เพื่อสร้างการ
ยอมรับ และชักจูงกลุ่มคนต่างๆ ไปสู่เป้าหมายร่วมกัน เพราะการจะนำคนไปสู่
เป้าหมายเดียวกันนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ความแข็งกระด้างเป็นเครื่องมือ
ในการเชื่อมสมาน
การที่ผู้ปกครอง หรือผู้ปกครองท่านใดก็ตามน้อมตัวน้อมตนเข้าไปหากลุ่มบุคคลที่
พยายามจะเรียกขานว่าตัวเองเป็นศัตรู โดยการมองอย่างให้ความใส่ใจว่า กลุ่มคนที่
ปรากฏกายอยู่รอบข้างนั้นเป็นมิตรไม่ใช่ศัตรู ย่อมจะทำให้เกิดพื้นที่ในการสร้าง
ความสัมพันธ์ในเชิงบวกได้ และที่สำคัญก็คือ คนกลุ่มแรกที่จะพอใจจากท่าทีอ่อน
โยนของผู้ปกครองคือ ศัตรูนั่นเอง และเมื่อถึงจุดหนึ่ง คนหรือกลุ่มคนที่ได้รับการ
เรียกขานว่าเป็นศัตรูจะกลายเป็นคนที่กลับมาสนับสนุนผู้ปกครอง หรือผู้ปกครอง
ว่า “ราชา” ได้อย่างสนิทใจ และพร้อมที่จะอุทิศตัวอุทิศตนกระทำสิ่งต่างๆ เพื่อ
ตอบแทนคุณค่าความดี และความไว้เนื้อเชื่อใจที่ผู้ปกครองมีให้
กล่าวโดยสรุป กลุ่มคนทั่วไปอาจจะคิดเกลียดชังผู้ปกครอง หรือมองว่า
“ผู้ปกครอง” เป็นศัตรูของเขาได้ แต่ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่จะก้าวขึ้นไปสู่การเป็น
ผู้ปกครอง หรือผู้ปกครองนั้นไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งคิด หรือแสดงออกว่า กลุ่มคน
ทั่วไปนั้นเป็นศัตรูของเขา หรือแสดงออกซึ่งความโกรธ เกลียด เคียดแค้นชิงชัง
กลุ่มคนอื่นๆ เพราะมิฉะนั้น ภาพลักษณ์ดังกล่าว จะมีผลต่อความชอบธรรมใน
การนำของตัวผู้ปกครองทั้งในปัจจุบันและอนาคต ฉะนั้น หน้าที่หลักของผู้ปกครอง
คือการน้อมกายและน้อมใจเข้าไปเชื่อมสัมพันธไมตรีต่อคนกลุ่มต่างๆ เพื่อให้เกิด
ความไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกัน และอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขในชุมชนและสังคม เอกสารประกอบการอภิปราย
ไม่ว่ากลุ่มคนต่างๆ จะมีฐานะยากดีมีจนมากน้อยเพียงใด หรือมียศถาบรรดาศักดิ์
สูงต่ำมากน้อยกว่ากัน
