Page 270 - kpi15476
P. 270
วิธีการ “ปุริสลักขณพยากรณศาสตร์”
กับ “การอธิบาย”
การเมืองยุคหลังการเปลี่ยนผ่านสู่การปกครองใน
ระบอบประชาธิปไตยโดยสันติวิธี
พันเอก ดร. สรศักดิ์ งามขจรกุลกิจ*
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งทำความเข้าใจปัญหาความขัดแย้งและการต่อสู้ทางการเมือง
ไทยสมัยใหม่ โดยเฉพาะในช่วง 20 ปีแรกของระบอบรัฐธรรมนูญ (2475-
2495) เพื่อเป็นตัวอย่างของคำตอบว่า ทำไมแนวทางสันติวิธีจึงมักล้มเหลว
ทั้งๆที่มีผู้นำแบบประนีประนอมหรือมีวิถีการต่อสู้การเจรจาบนเวทีรัฐสภา
โดยนำเสนอการอธิบายผ่านการเมืองของกลุ่มมากกว่าตัวบุคคล และใช้วิธีการ
“ปุริสลักขณพยากรณศาสตร์” (Prosopography) เป็นหลักในการวิเคราะห์
ตัวแปรภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมของ “นักการเมือง” จำนวน 600-1,200
ท่านซึ่งแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มใหญ่ด้วยกัน เพื่อค้นหารากของปัญหาความขัดแย้ง
และหรือปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังการเกิดความรุนแรงทางการเมืองในระดับโครงสร้าง
และเชิงวัฒนธรรม และการค้นพบนี้ย่อมช่วยทำให้มองเห็นได้ว่า ปัจจัยเหล่านี้
กลายเป็นเงื่อนไขอย่างไรที่เอื้ออำนวยให้กับพวกหัวรุนแรงและการใช้กำลัง
ซึ่งพวกนี้มิใช่มีเพียงทหาร แต่รวมถึงฝ่ายพลเรือนอีกไม่น้อย สามารถก้าวขึ้นมา
แสดงบทบาทและอิทธิพลในการจัดการปัญหาความขัดแย้งอย่างทรงพลัง นับหลัง
จากปี 2475 เป็นต้นมา ดังนั้นถ้าสังคมไทยปัจจุบันต้องการมีบทเรียนจาก
ประวัติศาสตร์สมัยรัชกาลที่ 7 และสมัยหลังต่อมา เพื่อหลีกเลี่ยงและสร้าง
ภูมิคุ้มกันให้กับสังคม ในการป้องกันมิให้เกิดความรุนแรงทางการเมืองขึ้นอีก
จำเป็นต้องทำความเข้าใจเข้าถึงและพัฒนาองค์ความรู้จากการเมืองของกลุ่ม เพื่อ
ค้นหาและหนทางแก้ปัญหาความขัดแย้งเหนือตัวบุคคลหรือผู้นำ คือปัญหาระดับ
โครงสร้างและเชิงวัฒนธรรมที่ยังคงดำรงอยู่กับเราทุกคนทุกภาคส่วน
* กองวิชาประวัติศาสตร์ ส่วนการศึกษา รร จปร
