Page 18 - kpi20863
P. 18

666,719) คน ถึง 254,898 คน (ตารางที่ 1.4) เห็นได้ว่ากรุงเทพฯ มีความหนาแน่นของประชากรเพิ่มมากขึ้น

               ในอัตราที่สูงกว่าการเพิ่มของประชากรทั้งพระราชอาณาจักรในช่วงเวลาเดียวกันมาก



                                                            2462                         2472

                 ประชากรมณฑลกรุงเทพฯ (คน)                  666,719                     921,617

                 ความหนาแน่น (คน ต่อตร.กม.)                  237                         327
                 ประชากรทั้งพระราชอาณาจักร (คน)           9,207,355                   11,506,207

                 ความหนาแน่น (คน ต่อตร.กม.)                  18                           22


               ตารางที่ 2.4 จ่านวนและความหนาแน่นประชากรจากการส่ารวจส่ามะโนครัว พ.ศ. 2462 – 2472.  ที่มา: หอ

               จดหมายเหตุแห่งชาติ, ร.7 ม.4.4/3 บัญชีส่ามโนพลเมืองทั่วพระราชอาณาจักร.






                       ปัจจัยส่าคัญประการหนึ่งในการเพิ่มจ่านวนประชากรสยามในรัชกาลที่ 7 คือการพัฒนาโครงสร้าง

               พื้นฐานด้านการแพทย์และสาธารณสุข ที่รัฐบาลได้ด่าเนินการมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่รัชกาลที่ 5 เป็นต้นมา
               การตั้งสภากาชาดสยามในพ.ศ. 2436 การออกพระราชก่าหนดศุขาภิบาลกรุงเทพฯ ร.ศ. 116 การตั้งกรมศุ

                                                              13
               ขาภิบาล ต่อเนื่องถึงการตั้งกรมสาธารณสุขในพ.ศ. 2461  และการออกพระราชบัญญัติการแพทย์ในพ.ศ.
                    14
               2466  ส่งผลให้มาตรฐานการแพทย์และสาธารณสุขในสยามสูงขึ้นตามล่าดับ และพัฒนาสืบต่อมาในรัชกาลที่
               7 ทั้งการแพทยศาสตร์และพยาบาลศาสตร์ การอบรมให้ความรู้ประชาชนเกี่ยวกับสุขอนามัย การรณรงค์

               ป้องกันโรคระบาดและโรคร้ายแรง เช่น โรคเรื้อน วัณโรค กาฬโรค อหิวาตกโรค และไข้ทรพิษ (ภาพที่ 2-03)


                       ในช่วงรัชกาลที่ 7 นอกจากประชากรเพิ่มมากขึ้นดังกล่าวมาแล้ว ยังเกิดอาชีพใหม่ๆ ขึ้นในสังคม อัน
               เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเข้าสู่ความเป็นสมัยใหม่ เกิดอาชีพ เช่น นักหนังสือพิมพ์ ดาราภาพยนตร์ นักการ

               ธนาคาร เป็นต้น เกิดการรวมกลุ่มตามสาขาอาชีพ สมาคมวิชาชีพ หอการค้า สมาคมการค้า สโมสรต่างๆ เป็น

               จ่านวนมาก  การสถาปนาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในรัชกาลที่ 6 ตลอดจนการตั้งโรงเรียนวิชาชีพต่างๆ เช่น
               โรงเรียนเพาะช่าง (ภาพที่ 2-04) โรงเรียนนางพยาบาลผดุงครรภ์ โรงเรียนช่างก่อสร้างอุเทนถวาย ท่าให้เกิดชน

               ชั้นกลางในเมืองที่มีการศึกษา มีความรู้ในทางวิชาชีพสมัยใหม่ ในสังคมที่ค่อยๆ ก้าวเข้าสู่โลกทุนนิยมสมัยใหม่


                       พัฒนาการในสังคมสยามที่ส่าคัญอีกด้านหนึ่ง คือการคมนาคม ซึ่งการส่ารวจส่ามะโนครัวทั่วพระ
               ราชอาณาจักรในพ.ศ. 2462 และพ.ศ. 2472 ได้ให้ข้อมูลพัฒนาการเชิงจ่านวนของพาหนะชนิดต่างๆ ทั่วพระ

               ราชอาณาจักร (ตารางที่ 1.5) ชี้ให้เห็นถึงความส่าคัญของการคมนาคมทั้งทางบกและทางน้่า โดยที่การ

               คมนาคมทางบกและทางน้่ามีอัตราความเจริญเพิ่มขึ้นถึงประมาณร้อยละ 750 และร้อยละ 150 ตามล่าดับ


                                                            11
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23