Page 176 - 21736_Fulltext
P. 176
155
เด็กชาย บี: คู่กรณีควรแสดงความรับผิดชอบ “ขอโทษ” น่าจะทำให้เรื่องจบง่าย เช่น
ผิดก็ขอโทษ
นนทกาญจน์: คู่กรณีควรให้ความเคารพความเป็นผู้เป็นกลาง ใจเย็น มีความเคารพ ช่วย
แก้ปัญหา ไปได้อย่างรวดเร็ว
สุพัตรา: คู่กรณีควรมีสติ ใจเย็น เห็นใจคนกลาง
อัญชนา: คู่กรณีควรให้ความร่วมมือ ควรปฏิบัติตามกฎของการเจรจา กฎการเจรจา
1. ไม่พูดโกหก 2. ไม่พูดคำหยาบ 3. ไม่พูดแทรก
ชนาธิป: ใจเป็นกลาง ไม่ใจร้อน ช่วยฟังคนกลางพูด ให้ความร่วมมือในการไกล่เกลี่ย
นภดล: ต้องเป็นคนที่เคารพความคิดของอีกฝ่าย เคารพคนกลาง ให้ความร่วมมือในการ
ไกล่เกลี่ยสำเร็จ
จุฑามาศ: คู่กรณีควรจะเปิดใจรับฟัง ฟังเหตุผลของอีกฝ่าย
นนทกาญจน์: คู่กรณีควรใจเย็น เปิดใจรับฟังความคิดเห็นอีกฝ่าย
ปริยาภัทร: คู่กรณีควรรับฟังคนกลางเวลาคนกลางตัดสิน ใช้สติ ไม่ใช้อารมณ์
บุษรินทร์: คู่กรณีควรยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้ไกล่เกลี่ย ฟังอีกฝ่ายหนึ่งพูดก่อน ไม่
พูดแทรกเพื่อลดความขัดแย้ง
อาจารย์มานิต: คู่กรณีต้องเปิดใจ พูดในเรื่องที่เป็นจริง รับฟังกัน รักษากติกาในการ
เจรจา
อาจารย์พิชัย: ใจเย็น มีสติ
แม่วิภา: – กระบวนการแบบเด็ก
- ต้องมีวัยใกล้เคียงกัน
- ต้องยอมรับคนกลาง เชื่อมั่น
- ต้องวางใจคนกลาง ไม่ต่อต้าน
- ให้ข้อเท็จจริงของปัญหา
- ความสำคัญของกระบวนการไกล่เกลี่ย
- ให้ความร่วมมือ
4.3 การสร้างความสัมพันธ์และความไว้วางใจควรมีหรือไม่ อย่างไร
เด็กหญิง ก: ควรมีความสัมพันธ์ ควรมีความไว้ใจ (ไว้ใจระหว่างคู่กรณีกับคนกลาง)
เด็กหญิง ข: ควรมีความไว้ใจกัน เพราะจะผลการตัดสินโดยมีความไว้ใจ ต้องมีความเชื่อ
ใจ เช่น หากเรารู้จัก คือ หากเขาทำหน้าที่ก็น่าจะไว้วางใจ – ความไว้วางใจจะเกิดขึ้นได้ต้องมีความ
เชื่อใจ ถ้ารู้จักกับคนกลางก็จะรู้จักนิสัยเขาด้วย ทำให้สามารถไว้ใจคนกลางได้
