Page 118 - kpiebook62010

111

6.2.1 ข้อเสนอการบัญญัติรายละเอียดของการกระทำที่ให้ถือว่าเป็นการทารุณ

กรรมต่อสัตว์

ตามที่ได้ศึกษาปัญหาเรื่องนิยามและรูปแบบของการทารุณกรรมสัตว์ไว้แล้วในหัวข้อ 5.2.1 ว่า
ปัญหาประการหนึ่งที่มีผู้วิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการใช้บังคับของพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือความไม่ชัดเจนของ

ลักษณะการกระทำที่ถือเป็นการทารุณกรรมต่อสัตว์ที่ต้องห้ามตามกฎหมายเนื่องจากตามที่ได้ศึกษาและตั้งข้อ
สังเกตดังที่เสนอไว้ข้างต้นแล้วว่านิยามดังกล่าวยังไม่ชัดเจนเพียงพอที่จะทำให้ประชาชนเข้าใจได้ว่าการกระทำใด
บ้างที่ถือเป็นการกระทำทารุณกรรมต่อสัตว์ แตกต่างจากบทบัญญัติในลักษณะเดียวกันที่ปรากฎในกฎหมาย

ป้องกันการทารุณกรรมต่อสัตว์ของต่างประเทศ ซึ่งมักจะมีบทบัญญัติที่กำหนดไว้มีรายละเอียดขยายความว่า
การกระทำใดที่ถือว่าเป็นการกระทำอันถือเป็นการทารุณกรรมต่อสัตว์บ้างให้ชัดเจน ซึ่งผู้วิจัยเชื่อว่าน่าจะเป็นผลดี
กว่าในแง่ที่ประชาชนและเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมาย จะได้ทราบและมีตัวอย่างว่าการกระทำใดบ้างที่กฎหมาย

มุ่งประสงค์ห้ามไม่ให้กระทำอย่างชัดเจน โดยไม่ต้องตีความว่าการกระทำที่มีปัญหานั้นถือเป็นการทารุณกรรมสัตว์
หรือไม่

อย่างไรก็ตาม ข้อสังเกตที่เป็นห่วงว่า การกำหนดรายละเอียดดังกล่าวไว้ จะทำให้การบังคับใช้
กฎหมายเป็นไปอย่างแคบลงและจำกัดกรณีเกินไปหรือไม่นั้น ผู้วิจัยเห็นว่า การบัญญัติรายละเอียดดังกล่าวไว้ไม่ใช่
การจำกัดเฉพาะว่าการกระทำที่บัญญัติไว้นี้เท่านั้นจะถือว่าเป็นการกระทำทารุณกรรมสัตว์เท่านั้น โดยในการ

บัญญัติมาตราที่ว่าด้วยการกำหนดรายละเอียดของการกระทำที่กฎหมายให้ถือว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์ดังกล่าว
นั้น อาจจะใช้ถ้อยคำว่า “หมายความรวมถึง” ซึ่งเป็นถ้อยคำในการบัญญัติกฎหมายที่มีนัยผูกมัดน้อยกว่า ซึ่งถือว่า
การกระทำที่หมายความรวมถึงไว้นี้ คือการกระทำที่ถือเป็นการกระทำที่เป็นการทารุณกรรมสัตว์โดยไม่มีเหตุ

อันควรโดย ผลของกฎหมายแต่การทารุณกรรมต่อสัตว์นั้นไม่ได้มีอยู่เพียงเท่าที่บัญญัติไว้นี้เท่านั้น เพราะหากมีการ
กระทำอื่นใดนอกเหนือจากที่บัญญัติไว้ ที่เข้าข่ายเป็นการทำให้สัตว์ได้รับความทุกข์ทรมานไม่ว่าทางร่างกายหรือ
จิตใจ ได้รับความเจ็บปวด ความเจ็บป่วย ทุพพลภาพ หรืออาจมีผลทำให้สัตว์นั้นตาย ก็จะไปเข้านิยามตามมาตรา 3

ประกอบมาตรา 20 เป็นผลให้การกระทำนั้นก็จะถือว่าเป็นการทารุณกรรมสัตว์ที่มีโทษตามกฎหมายอยู่นั่นเอง

ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น ในเบื้องต้นจึงเสนอให้เพิ่มข้อความ เป็นมาตรา 20/1 ดังนี้

“มาตรา 20/1 การทารุณกรรมสัตว์โดยไม่มีเหตุอันสมควรหมายความรวมถึง

(1) ฆ่าสัตว์โดยให้ได้รับทุกขเวทนาอันไม่จำเป็น

(2) การเฆี่ยน ทุบตี ทำให้เกิดบาดแผล หรือกระทำการอื่นใดในลักษณะที่ได้รับทุกข์เวทนา ซึ่งมีผลทำให้สัตว์

เจ็บปวด พิการ หรือตาย

(3) ใช้สัตว์พิการ สัตว์เจ็บป่วย สัตว์ชราหรือสัตว์ที่กำลังตั้งท้องเพื่อแสวงหาประโยชน์ใช้สัตว์ทำงานจนเกิน
สมควรหรือใช้ให้ทำงานอันไม่สมควรเพราะเหตุที่สัตว์นั้นเจ็บป่วย ชราหรืออ่อนอายุ

(4) ใช้สัตว์ประกอบกามกิจ

ปัญหาเกี่ยวกับการใช้บังคับของพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรม และการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. 2557