Page 174 - kpiebook65037
P. 174
173
ดังนิยามข้างต้นของการคอร์รัปชัน ท�าให้เราสามารถเข้าใจ
แนวคิดและลักษณะโดยทั่วไปได้ว่าการคอร์รัปชัน หมายถึง การทุจริต
การละเมิดจริยธรรม การใช้อ�านาจในทางที่มิชอบ การโกงกิน หรือ
ยักยอกทรัพย์สินของหลวง และการกระท�าที่ขัดต่อหลักการประโยชน์
สาธารณะ (public interest) อย่างไรก็ตาม การจะระบุว่าพฤติกรรมใด
ที่เรียกว่าเป็นการคอร์รัปชันนั้นกระท�าได้โดยยาก เป็นเรื่องที่ค่อนข้าง
เป็นอัตวิสัย (subjective) ของบุคคล รวมถึงเป็นเรื่องเกี่ยวกับระบบ
คุณค่าในสังคมหนึ่งๆ การจะเอามาตรฐานของสังคมใดสังคมหนึ่ง
ไปวัดพฤติกรรมของอีกสังคมว่าเป็นการคอร์รัปชันหรือไม่นั้น เป็นสิ่งที่
ควรกระท�าด้วยความระมัดระวัง เนื่องจากความเห็นของแต่ละบุคคล
ในสังคมนั้นมีความแตกต่างหลากหลาย ขึ้นอยู่กับความรู้ ประสบการณ์
และอคติที่สังคมมีต่อค�าว่าคอร์รัปชันนั้นว่ามีมากน้อยเพียงใด ฉะนั้น
ความหมายของการคอร์รัปชันจึงเปลี่ยนแปลงได้เสมอขึ้นอยู่กับ
ปทัสถาน (norms) ของสังคมในระยะเวลานั้นๆ การกระท�าที่เรียกว่า
เป็นการคอร์รัปชันในสังคมหนึ่ง อาจจะถือว่าไม่เป็นความผิดในอีก
สังคมหนึ่งก็ได้ (พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว, 2544, น. 11) อย่างไรก็ตาม
หากจะพิจารณาว่าการกระท�าใดที่จัดอยู่ในประเภทการคอร์รัปชัน
โดยใช้มาตรฐานของสังคมไทยปัจจุบันเป็นปทัสถาน อาจจะสรุปในเชิง
แนวความคิดได้ดังนี้
(1) ความผิดต่อต�าแหน่งหน้าที่ราชการซึ่งเจ้าพนักงานเป็น
ผู้กระท�า เช่น ยอมรับสินบน เรียกรับสินบน หรือการใช้
ต�าแหน่งหน้าที่โดยทุจริต หรือเข้ามีส่วนได้ส่วนเสียเพื่อ
ประโยชน์ส�าหรับตนหรือผู้อื่น
