Page 173 - kpi20756
P. 173

การประชุมวิชาการ
                                                                                        สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 21   17
                                                                                        ลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำ สร้างคุณภาพประชาธิปไตย


                      เผด็จการอำนาจนิยมไปสู่ประชาธิปไตยใน 88 ประเทศระหว่างปีค.ศ. 1960-2004 ซึ่งมีทั้งหมด
                      123 ครั้ง พบว่า มีการเปลี่ยนแปลงย้อนกลับไปสู่เผด็จการอำนาจนิยมถึง 56 ครั้ง โดยภูมิภาค

                      ที่มีการเปลี่ยนแปลงย้อนกลับมากที่สุดคือแถบซับซาฮาราในแอฟริกา ที่มีการเปลี่ยนแปลงย้อน
                      กลับถึง 29 ครั้ง จากทั้งหมด 46 ครั้ง รองลงมาคือเอเชียที่มีการเปลี่ยนแปลงย้อนกลับ 13 ครั้ง
                      จากทั้งหมด 26 ครั้ง ร้อยละ 68 ของประเทศที่เปลี่ยนย้อนกลับไปสู่เผด็จการอำนาจนิยม

                      สามารถดำรงระบอบประชาธิปไตยไว้ได้ไม่ถึง 6 ปีเท่านั้น หากพิจารณาคุณลักษณะของประเทศ
                      ประชาธิปไตยย้อนกลับ จะพบความน่าสนใจในหลายประการ ดังเช่น ประการแรก ประเทศ

                      ประชาธิปไตยย้อนกลับมีประชากรที่อยู่ในระดับยากจนถึงร้อยละ 40 เมื่อเทียบกับร้อยละ 20
                      ในประเทศที่รักษาประชาธิปไตยไว้ได้ ประการที่สอง ร้อยละ 52 ของประเทศประชาธิปไตย
                      ย้อนกลับเคยใช้ระบบรัฐสภามาก่อน สูงกว่ากรณีประเทศที่เคยใช้ระบอบประธานาธิบดีแล้วที่มี

                      สัดส่วนเพียงร้อยละ 36 เท่านั้น ประการที่สาม ร้อยละ 70 ของประเทศประชาธิปไตยย้อนกลับ
                      เกิดขึ้นในบริบทสถาบันการเมืองที่ขาดกลไกในการตรวจสอบและจำกัดอำนาจฝ่ายบริหาร

                      (Kapstein and Converse, 2008)

                      ตารางที่ 1 การเปลี่ยนแปลงไปสู่ประชาธิปไตย และการล่มสลายของประชาธิปไตย

                      (ค.ศ. 1960-2004)


                                                          ทศวรรษที่                  สถานะประชาธิปไตย
                                                                                                          รวม
                                          1960     1970     1980     1990     2000     ยังอยู่  ล่มสลาย
                       ลาติน               6        3        11       5         1       17        9       26

                       ยุโรปตะวันตก        1        3        0        0        0         3        1        4

                       ยุโรปตะวันออก       0        0        0        19       2        19        2       21

                       ซับซาฮารา           15       6        2        19       4        17       29       46

                       ตะวันออกกลาง        0        1         1        1       0         1        2        3
                       เอเชีย              4        7        3        8         1       10       13       23

                             รวม           26       20       17       52       8        67       56       123

                      ที่มา: ปรับปรุงจาก (Kapstein and Converse, 2008)


                            ในภาพรวม จะเห็นได้ว่าพัฒนาการของการศึกษากระบวนการประชาธิปไตยได้เริ่มต้นจาก
                      การมุ่งศึกษาปัจจัยเชิงโครงสร้าง ก่อนจะมาให้ความสัมพันธ์กับตัวแสดงเป็นสำคัญ สำหรับ
                      แนวทางการศึกษาในยุคต่อมาที่มุ่งเน้นเรื่องการสร้างความมั่นคงและยั่งยืนให้กับประชาธิปไตยนั้น

                      งานส่วนมากมักจะผสมผสานปัจจัยทั้งสองลักษณะนี้เข้าไว้ด้วยกัน และมักจะทำการศึกษาใน
                      ลักษณะของ “ปฏิสัมพันธ์เชิงยุทธศาสตร์” ที่ให้ภาพทั้งการตัดสินใจของตัวแสดงภายใต้ข้อจำกัด

                      เชิงสถาบัน และโครงสร้าง ในบางกรณีได้มีการผสมผสานปัจจัยภายนอกเข้าไว้ในการศึกษาด้วย
                      เช่นกัน สำหรับจุดมุ่งเน้นในการศึกษาในยุคปัจจุบันนี้สามารถจำแนกได้เป็นสองส่วนนั่นคือ                เอกสารประกอบการสัมมนากลุ่มย่อยที่ 3
                      การมุ่งศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการยกระดับคุณภาพของประชาธิปไตย ซึ่งอาจเรียกรวมว่าเป็นกลุ่ม
   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178