Page 202 - kpi20756

202 การประชุมวิชาการ
สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 21
ลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำ สร้างคุณภาพประชาธิปไตย

5. ครูในพื้นที่ห่างไกลและครูผู้ดูแลเด็กเยาวชนกลุ่มเป้าหมายข้างต้น

6. เยาวชนผู้ขาดแคลนทุนทรัพย์อายุ 18-25 ปีที่ไม่ศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา ปวส. หรือ
กศน. หลังสำเร็จการศึกษาขั้นพื้นฐานอันเนื่องมาจากปัญหาความยากจน

ปัจจุบันกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.) ที่จัดตั้งขึ้นตาม พรบ.กองทุนเพื่อ
ความเสมอภาคทางการศึกษา พ.ศ. 2561 ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญมาตรา 54 ได้นำเอา

กรอบการจัดกลุ่มเป้าหมายของ กอปศ. เพื่อการลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาในประเทศไทย
ร่วมกับหน่วยงานของรัฐ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และภาคเอกชนอย่างยั่งยืน

4. “ปวงชนเพื่อการศึกษา” (All for Education): หลักการแก้ไขความเหลื่อมล้ำ
ทางการศึกษาที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นคือกุญแจสู่ความสำเร็จที่ยั่งยืนตาม

เป้าหมาย SDG4

รายงานการศึกษาขององค์การระหว่างประเทศหลายแห่ง ได้สังเคราะห์และทบทวน
74
ประสบการณ์ที่ผ่านมาของการแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาพบว่า หนึ่งในบทเรียน
ที่สำคัญยิ่งคือ การพึ่งพากลไกภาครัฐแต่ลำพัง ไม่สามารถจัดการปัญหาความเหลื่อมล้ำทาง
การศึกษาให้หมดไปได้ การแก้ไขปัญหานี้ให้สำเร็จอย่างยั่งยืนต้องอาศัยความร่วมมือจากทุก

ภาคส่วน ด้วยแนวคิดปวงชนเพื่อการศึกษาหรือ (All for Education) ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน
ท้องถิ่น ภาคประชาสังคม และองค์กรระหว่างประเทศ ซึ่งมิใช่เฉพาะมิติงบประมาณเท่านั้น แต่

รวมถึงมิติเรื่องการเชื่อมโยงข้อมูลสารสนเทศ การบูรณาการการทำงาน การติตามและประเมินผล
ฯลฯ เพื่อให้ทุกภาคส่วนช่วยกันออกแบบหาทางแก้ไขปัญหาร่วมกันอย่างยั่งยืน และหนึ่งใน
แนวทางที่เป็นวาระซึ่งทั่วโลกกำลังดำเนินการอยู่อย่างต่อเนื่อง คือ การปฏิรูปการศึกษาเชิงพื้นที่

Area Base Education Reform (ABE) ที่ใช้กระบวนการทำงานเชิงพื้นที่ระดมการมีส่วนร่วมจาก
ทุกภาคส่วนในการลดความเหลื่อมล้ำ โดยขบวนการดังกล่าวในเครือข่ายขององค์การยูเนสโก

75
ใช้ชื่อว่าเครือข่ายเมืองแห่งการเรียนรู้ของโลก (Global Network of Learning Cities: GNLC)
ซึ่งปัจจุบันมีเมืองทั่วโลกมากกว่า 200 แห่งได้เป็นสมาชิกของเครือข่ายนี้ โดยประเทศไทย
มีเทศบาลนครเชียงรายเป็นหนึ่งในสมาชิก

องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีข้อได้เปรียบหลายประการในการสนับสนุนการปฏิรูป
การศึกษาเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาให้สำเร็จและยั่งยืนได้จริง เมื่อเทียบกับการดำเนินการ

ในระดับประเทศ ภาพที่ 3 แสดงข้อเท็จจริงทางสถิติของประเทศไทยในการจัดการปัญหาด้าน
ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาระดับจังหวัดโดยเฉลี่ยที่สามารถทำได้ง่ายกว่าในระดับชาติมากกว่า

เอกสารประกอบการสัมมนากลุ่มย่อยที่ 4 และยั่งยืนด้วยหลักการ “ปวงชนเพื่อการศึกษา” (All for Education) ได้จริง หากทุกท้องถิ่น
100 เท่า อย่างไรก็ดี การดำเนินงานระดับท้องถิ่นที่เป็นหน่วยจัดการตนเองทางการศึกษาที่มี
กฎหมายรองรับความเป็นอิสระทางงบประมาณและบุคลากรในการทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ

74
https://www.unicef.org/publications/index_78718.html

http://uil.unesco.org/lifelong-learning/learning-cities
75