Page 70 - 21736_Fulltext
P. 70
49
ก็เช่นกัน มีการทำงานร่วมกันของกลุ่มน้ำจืดกับน้ำเค็มอย่างจริงจัง แกนนำชาวบ้านฝั่งน้ำเค็มกับแกน
นำชาวบ้านฝั่งน้ำจืดมีการพูดคุยกันอย่างต่อเนื่อง ในการมุ่งแก้ไขปัญหาการปิด-เปิดประตูกั้นน้ำจืด
น้ำเค็ม โดยมีการสนับสนุนด้านวิชาการจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
2. คู่กรณี
การที่คู่กรณีพร้อมที่จะให้มีการจัดการความขัดแย้งด้วยการไกล่เกลี่ยหรือการไกล่เกลี่ย
โดยคนกลางเมื่อคู่กรณีตระหนักว่าสถานการณ์สุกงอม (Ripeness) กล่าวคือไม่สามารถเอาชนะซึ่งกัน
และกันได้ด้วยวิธีการใช้ความรุนแรงอีกต่อไป (Mutually Hurting Stalemate (MHS) และต้นทุน
ของการใช้ความรุนแรงมีสูงกว่าการยุติความรุนแรง (Bercovitch, 2009)
ปัจจัยเกี่ยวกับคู่กรณีมีหลายปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จในการจัดการความขัดแย้ง
ประกอบด้วย
ก. มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ร่วมกัน คู่กรณีเห็นว่าจะได้ประโยชน์จากการอยู่
ร่วมกัน มากกว่าการแยกกันอยู่ หรือเห็นประโยชน์ร่วมกันจากการตกลงกันดีกว่าการไม่มีข้อตกลง
ข. ความเชื่อในอีกฝ่ายและการเคารพมุมมองอีกฝ่าย การเคารพมุมมองของคนอื่น ไม่
ยึดมั่นถือมั่นแต่ความคิดของตนเองฝ่ายเดียว
ค. การแสดงความรับผิดชอบ กรณีที่ยอมรับว่าตนเองได้กระทำผิดไปต่อคู่กรณี ไม่
ปฏิเสธถึงสิ่งที่ได้ทำไป และพร้อมที่จะแสดงความรับผิดชอบอย่างเต็มที่เพื่อเยียวยาความรู้สึกของ
คู่กรณี ตัวอย่างเช่น กรณีโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น ที่มีคนไข้ติดเชื้อจากการผ่าตัดต้อกระจกทำให้
สูญเสียดวงตาถาวร 7 ราย และมองเห็นเลือนราง 3 ราย ซึ่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้แสดงความ
รับผิดชอบต่อคนไข้อย่างเต็มที่ และเยียวยาความรู้สึกของคนไข้ได้เป็นอย่างดี ทำให้คนไข้ไม่ฟ้องร้อง
โรงพยาบาลและมีความเข้าใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้น กล่าวได้ว่าเป็นความพึงพอใจของคู่กรณีต่อการ
ดำเนินการของบุคลากรของโรงพยาบาล ทำให้คนไข้ไม่คิดจะฟ้องร้องโรงพยาบาล ประกอบกับ คนไข้
มีความคิดว่าต้องพึ่งโรงพยาบาลตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการเกิด การรักษาอาการเจ็บป่วย แม้กระทั่ง
การเสียชีวิตก็ล้วนแต่ต้องอาศัยโรงพยาบาล และคิดว่าการฟ้องร้องโรงพยาบาลเป็นการสร้างเวร สร้าง
กรรม และเป็นการทำบาป
4. ความเคารพเชื่อฟังและการยอมรับของคู่กรณีต่อคนกลาง จากงานวิจัยกรณีการ
จัดการความขัดแย้งของกลุ่มชาติพันธุ์ภาคเหนือโดยระบบคนกลางทำให้ทราบว่า กลุ่มชาติพันธุ์มีความ
เคารพเชื่อฟังผู้นำสูงทั้งผู้นำที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ ถ้าเกิดข้อพิพาทแล้วผู้นำตัดสินใจ
อย่างไรก็มักจะกระทำตามอย่างเคร่งครัด เพราะถ้าไม่ปฏิบัติตามก็อาจจะถูกมาตรการทางสังคมกดดัน
ทำให้ใช้ชีวิตในชุมชนอย่างยากลำบาก เช่น ชาวกะเหรี่ยงมีความเคารพเชื่อฟังผู้นำทั้งที่เป็นทางการ
และทางประเพณีสูงมาก ซึ่งเป็นธรรมชาติของชาวกะเหรี่ยงที่มีอุปนิสัยเช่นนั้น ชาวม้งมีความเคารพ
