Page 78 - 21736_Fulltext
P. 78
57
คือเพื่อให้เกิดความรู้สึกเป็นกลางในด้านสถานที่ สำหรับการนัดหมาย และเวลาในการไกล่เกลี่ย จะ
เริ่มเมื่อไหร่ ใช้เวลายาวนานเพียงใด เมื่อไหร่จะยุติการไกล่เกลี่ย จะพักการเจรจาอย่างไร นั้นขึ้นอยู่กับ
ความพึงพอใจและข้อตกลงร่วมกันจากทั้งสองฝ่ายเป็นสำคัญ Moore (1984) ได้กล่าวถึง ความสำคัญ
ของการจัดที่นั่งของผู้เกี่ยวข้อง การจัดให้คู่กรณีนั่งตรงข้ามกันทำให้เกิดการแบ่งฝ่ายที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
และมีพฤติกรรมแข่งขันกันมากกว่าการจัดที่นั่งให้เคียงข้างกัน และไม่ควรจัดที่นั่งให้อีกฝ่ายหนึ่งมี
อำนาจมากหรือน้อยกว่า
2.1.5.4 ปัจจัยที่ทำให้การไกล่เกลี่ยโดยคนกลางไม่ประสบความสำเร็จ
เมื่อมีการไกล่เกลี่ยเกิดขึ้น ไม่ได้ประสบความสำเร็จเสมอไป มีปัจจัยหลาย ๆ อย่างที่
จะต้องพิจารณาว่ามีส่วนในการทำให้การไกล่เกลี่ยประสบความสำเร็จหรือไม่ อุปสรรคสำคัญในการ
ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทให้ประสบความสำเร็จได้แก่ (Belak, 2002 และ Kressel, 2006)
1. ระดับของความขัดแย้งที่อยู่ในระดับสูง ความรุนแรงของความขัดแย้งนั้นมี
ความสัมพันธ์เชิงลบกับความสำเร็จของการทำข้อตกลง รวมถึงระดับและความรุนแรงของความ
ขัดแย้งระหว่างคู่กรณีเมื่อระดับของความขัดแย้งเพิ่มขึ้นโอกาสในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทที่ประสบ
ความสำเร็จจะลดลง
2. แรงจูงใจของคู่กรณีในการเข้าถึงข้อตกลงที่ต่ำ หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองฝ่าย
มุ่งที่จะสร้างความเสียหายหรือทำให้อีกฝ่ายอับอาย เป็นสัญญาณที่บ่งบอกถึงของความอ่อนแอหรือไม่
เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการทำข้อตกลง
3. การยึดมั่นในอุดมการณ์อย่างตายตัว เมื่อคู่กรณีเข้าร่วมในการไกล่เกลี่ยในฐานะ
ผู้สนับสนุนเข้ากับหลักปฏิบัติของพวกเขาและมองว่าเป็นผู้ทำลาย ความท้าทายสำหรับผู้ไกล่เกลี่ยก็คือ
การย้ายความขัดแย้งจากการกำหนดเป้าหมายค่านิยมไปสู่ความสัมพันธ์หรือผลประโยชน์ในที่ซึ่งการ
แก้ไขปัญหาเป็นไปได้ง่ายขึ้น เขาได้ยกตัวอย่าง นักรบที่บ้าคลั่งในสงครามศักดิ์สิทธิค่อนข้างจะตายโดย
ไม่ยอมแพ้มากกว่าการตกลงกันเพื่อความสงบสุข
4. อำนาจที่ไม่สมดุล
เมื่อฝ่ายหนึ่งขึ้นสู่โต๊ะเจรจาแบบอานาจไม่เท่าเทียมกัน อำนาจในการต่อรองมีไม่
เท่ากัน ผลพัทธ์ที่ได้จะไม่เกิดการตกลงกันแบบยั่งยืน
5. ขาดทรัพยากร ตัวอย่างเช่น การขาดทรัพยากรในการเจรจากรณีแรงงาน ทำให้ไม่
นำไปสู่การตกลงร่วมกัน
