Page 238 - kpi20756
P. 238

2 8     การประชุมวิชาการ
                    สถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 21
            ลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำ สร้างคุณภาพประชาธิปไตย


                  ยากจนไม่มีทางเลือกก็ต้องศึกษาในสถานศึกษาที่ขาดความพร้อมเหล่านี้ นับเป็นความเหลื่อมล้ำที่
                  เกิดขึ้นอย่างรุนแรงต่อเด็กที่เป็นอนาคตของชาติเหล่านี้ และสถานการณ์เช่นนี้มิใช่เพิ่งเกิดแต่เป็น

                  มานานแล้วทั้งๆ ที่กระทรวงศึกษาธิการเป็นกระทรวงที่ได้รับจัดสรรงบประมาณมากที่สุดในแต่ละปี

                       การแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาที่เกิดขึ้นระหว่างเมืองกับชนบทจึงต้องมี

                  กรอบคิดใหม่ที่ให้ภาคส่วนต่างๆ ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารการศึกษา โดยเฉพาะองค์กร
                  ปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีความพร้อมและรับโอนสถานศึกษาจากสำนักงานคณะกรรมการการศึกษา

                  ขั้นพื้นฐานไปบริหารจัดการก็สามารถทำให้โรงเรียนมีมาตรฐานตามที่กระทรวงศึกษาธิการกำหนด
                  หรือมีมาตรฐานสูงกว่าได้ เนื่องจากมีการจัดสรรงบประมาณดำเนินการในการจัดจ้างบุคลากร
                  ทางการศึกษา จัดซื้ออุปกรณ์การศึกษาอย่างเพียงพอ และบางแห่งจัดให้มีห้องเรียนภาษา

                  ต่างประเทศหลายภาษา รวมถึงองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีโรงเรียนของตนเองและพัฒนา
                  โรงเรียนให้ทันสมัยเป็นที่ยอมรับในระดับประเทศอาทิ โรงเรียนของเทศบาลนครเชียงราย ซึ่งได้

                  รับการสนับสนุนทางวิชาการจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์
                  มหาวิทยาลัย ในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา ทำให้โรงเรียนของเทศบาลนครเชียงรายมี
                  ผู้ปกครองส่งบุตรหลานเข้าเรียนกับโรงเรียนเทศบาลของเทศบาลนครเชียงรายเป็นจำนวนมาก

                  ไม่แพ้โรงเรียนประจำจังหวัดของกระทรวงศึกษาธิการ เป็นต้น กล่าวได้ว่า การกระจายอำนาจ
                  ทางการศึกษานับเป็นเครื่องมือสำคัญอันหนึ่งในการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำในสังคมโดยให้

                  ภาคส่วนต่าง ๆ มีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาคนในพื้นที่ได้เองบ้างแทนการบริหาร
                  แบบรวมศูนย์อย่างที่เป็นอยู่


                       คำถามก็คือ เกิดอะไรขึ้นกับช่วงเวลาที่ผ่านมาเกือบสามศตวรรษจนทำให้เกิดความ
                  เหลื่อมล้ำมากเพียงนี้ คำตอบในเรื่องนี้มีหลายประการที่อธิบายคำถามข้างต้น แต่คำตอบหนึ่งที่

                  ผู้เขียนมีความเห็นสอดคล้องกับ Abigail McKnight แห่ง London School of Economics
                  ที่กล่าวว่า อุปสรรคสำคัญต่อการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำก็คือ การขาดเจตจำนงทางการเมือง
                  (Political Will) ของรัฐบาลในการเข้ามาบริหารประเทศ (Abigail McKnight, 2018) ส่งผลให้

                  นโยบายที่จะแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำในสังคมไม่เป็นจริงในทางปฏิบัติ เช่น การออกกฎหมาย
                  ภาษีทรัพย์สิน ภาษีมรดก เป็นต้น ซึ่งกฎหมายเหล่านี้จะมีส่วนช่วยในการลดความเหลื่อมล้ำ

                  ในสังคมได้ แต่ในทางปฏิบัติ กฎหมายภาษีมรดก กลับมีการยกเว้นที่ไปเอื้อต่อกลุ่มคนร่ำรวยหรือ
                  มีฐานะดีในสังคมมากกว่าคนส่วนใหญ่ของสังคม ดังนั้นต้องลดการยกเว้นภาษีลงเพื่อลดความ
                  เหลื่อมล้ำด้านทรัพย์สินในระยะยาว (ดวงมณี เลาวกุล, 2561)



                  การกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น : เจตจำนงทางการเมืองหรือเพียงวาทกรรม
        เอกสารประกอบการสัมมนากลุ่มย่อยที่ 5   (Political Decentralization) เป็นการจัดความสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่างรัฐกับประชาชนในท้องถิ่น
                  ทางการเมือง



                       ดังได้กล่าวมาแล้วว่า การกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่นหรือการกระจายอำนาจทางการเมือง



                  ในทิศทางที่ทำให้ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของประชาชน ทรัพยากรการบริหาร (รายได้
   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243