Page 105 - kpiebook62010
P. 105

98






               กฎหมายของประชาชนไปในทางที่ว่า ไม่สามารถที่จะทำการใดๆ ที่ถือเป็นการป้องกันสัตว์ดุหรือสัตว์ร้ายที่จะมาทำ

               อันตรายได้เลย เนื่องจากอาจจะถือว่าเป็นการกระทำที่ถือเป็นการทารุณกรรมต่อสัตว์ตามกฎหมายนี้

                             มีกรณีปรากฏตามข่าวในสื่อมวลชนว่า ด.ช. อาทิตย์ กลิ่นสุคนธ์ อายุ 2 ปี 8 เดือน ถูกสุนัขจรจัด

               ที่ริมคลองชุมชนวัดสะพาน ย่านคลองเตยกัดจนได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นบาดแผลฉกรรจ์ บริเวณตาข้างซ้าย และ
               ศีรษะหลายแผลซึ่งประชาชนในละแวกดังกล่าวเปิดเผยว่า สุนัขจรจัดกลุ่มนี้ไล่กัดเด็กในละแวกนั้นหลายทีแล้ว

               แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไรเพราะกลัวว่าจะถือเป็นการกระทำความผิดตามพระราชบัญญัติฉบับนี้ 7

                     
       นพดล ปกรณ์นิมิตดี อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยศรีปทุม ให้ความเห็นว่าไม่ว่าสัตว์ที่มีเจ้าของ

               หรือไม่มีเจ้าของ บุคคลก็ควรได้รับสิทธิในทางกฎหมาย ในการป้องกันอันตรายที่จะมาถึงแก่ชีวิตหรือร่างกายของ
               มนุษย์ ดังนั้น สิ่งที่ขาดในกฎหมายป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ คือการกำหนดเหตุลดโทษ
               บรรเทาโทษ หรือยกเว้นความรับผิดทางอาญา เพราะการกำหนดโทษทางอาญาด้านเดียวแก่ผู้ทารุณกรรมสัตว์
               ซึ่งสาเหตุแห่งการทารุณกรรมสัตว์ อาจมาจากความจำเป็นในทางป้องกันตัว โดยต้องทำร้ายสัตว์ก่อนที่จะได้รับ

               อันตราย ดูเหมือนจะเป็นประเด็นที่ถูกพูดถึงน้อย 8


                     
       สาธิต ปรัชญาอริยะกุล นิติกรสมาคมป้องกันการทารุณสัตว์แห่งประเทศไทย (TSPCA) ให้ความ
               เห็นในประเด็นนี้ว่าปัญหาของกฎหมายฉบับนี้คือไม่มีคำพิพากษาฎีกา ทำให้คนไม่สามารถสร้างบรรทัดฐานได้ว่า
               ลักษณะแบบไหนที่ถือว่าจะเป็นการป้องกันได้ กฎหมายฉบับนี้ใช้คำว่า “ฆ่า” ในกรณีที่มีความจำเป็น จึงต้อง

               พิจารณาเจตนารมณ์ของกฎหมายเป็นหลักว่ากฎหมายนี้มีไว้เพื่อป้องกันการทารุณกรรมต่อสัตว์ หากเราไม่มีเจตนา
               ทารุณกรรมตั้งแต่ต้นก็จะไม่เข้าองค์ประกอบ ซึ่งจะต้องประกอบกับการนำหลักคิดในเรื่องการกระทำโดยจำเป็น
               มาพิจารณา เช่น วิถีทางน้อยที่สุดว่าบุคคลมีทางเลือกแค่ไหนที่จะหลีกเลี่ยงการกระทำนั้นได้หรือไม่รวมถึงหลัก
               ความได้สัดส่วนที่จะต้องกระทำลงไปว่าได้สัดส่วนต่อการกระทำหรือไม่ เช่น หากสุนัขตัวเล็กๆมากัดคน บุคคลนั้น

               ก็ควรหาวิธีที่จะป้องปรามอย่างไรให้ได้สัดส่วน หากเป็นกรณีของสัตว์ตัวเล็กแล้วคนตอบโต้ด้วยการฆ่าสัตว์นั้น
               ให้ตาย ก็ไม่สมควรแก่เหตุ จึงต้องดูพฤติการณ์และเจตนาเป็นหลัก แต่หากพิจารณาว่ากฎหมายอาญาต้องตีความ

               โดยเคร่งครัด ก็อาจจะมีปัญหาได้ จึงอาจจะต้องรอคำพิพากษาศาลฎีกาในประเด็นนี้ต่อไป 9

                             เมื่อนำหลักทั่วไปของกฎหมายอาญาเกี่ยวกับการกระทำที่กฎหมายไม่ถือว่าเป็นความผิด

               ไม่ลงโทษ หรือมีเหตุบรรเทาโทษ มาพิจารณาแล้ว จะเห็นว่า การทำร้ายสัตว์เพื่อป้องกันอันตรายจากสัตว์นั้น
               จะไม่เข้าองค์ประกอบของการกระทำโดยป้องกันที่ไม่ถือเป็นความผิดตามกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายอาญา
               มาตรา 68 เนื่องจากมาตราดังกล่าวบัญญัติว่า “ผู้ใดจำต้องกระทำการใดเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่นให้
               พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมาย และเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าได้กระทำ

               พอสมควรแก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นไม่มีความผิด” ดังนั้นภยันตราย


                      7 
 หมารุมกัดเด็กไส้ทะลัก! ความปลอดภัยของคน vs ความเมตตาต่อสัตว์. ผู้จัดการออนไลน์. สืบค้นเมื่อ มกราคม 2560,
               สืบค้นจาก :http://www.manager.co.th/daily/viewnews.aspx?NewsID=9600000002217
               
      8   นพดล ปกรณ์นิมิตดี (สัมภาษณ์ผ่านจดหมายอิเล็กทรอนิกส์, 28 มิถุนายน 2560)

               
      9   สาธิต ปรัชญาอริยะกุล. อ้างแล้ว








                       ปัญหาเกี่ยวกับการใช้บังคับของพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรม และการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. 2557
   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110