Page 124 - kpiebook65037
P. 124
123
ทางจริยธรรมของผู้อื่นแม้ว่ามันจะน�าไปสู่การหลงตัวเอง ความโอ้อวด
ของสมาชิกของสังคมก็ตาม ความหลากหลายทางศีลธรรมคือสิ่งดีงาม
ที่ต้องรักษาเอาไว้ควบคู่กันไปกับการมีขันติธรรมแบบวางเฉยหรือวางตัว
เป็นกลาง ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่เราเลือกเอง ตัวตนของมนุษย์คือ การปล่อย
ตามใจตัว สัมพัทธภาพทางศีลธรรมก็เฉกเช่นเดียวกันกับสัมพัทธภาพทาง
วัฒนธรรมที่มีความศักดิ์สิทธิ์ในตัวของมันเอง นั่นคือทุกคนต้องเคารพ
สิทธิของผู้อื่นที่จะตามใจตัวเอง ฉะนั้นมุมมองด้านจริยธรรมที่แท้จริงคือ
การปฏิเสธน�้าหนักของจริยธรรม ท�าให้ผู้ที่สนับสนุนคติเสรีนิยมมองว่า
ประชาธิปไตยไม่จ�าเป็นต้องสนใจเรื่องของคุณธรรมของพลเมือง (Civic
virtue) เพราะสิ่งที่จะท�าให้ประชาธิปไตยด�ารงอยู่ได้ ไม่ใช่คุณลักษณะ
ที่ดีของพลเมือง แต่เป็นสถาบันทางสังคมและการเมืองทั้งหลายที่เป็น
สถาบันเสรี ประชาธิปไตยเป็นเพียงแค่ระบบกฎหมายที่ท�าให้ผู้คน
ซึ่งแตกต่างกันมากมายสามารถอยู่ร่วมกันได้เท่านั้น (สมบัติ จันทรวงศ์,
2556 น. 70 – 71) สมบัติถือว่าวิถีชีวิตดังกล่าวที่ถือเอาอิสระเสรีเป็นที่ตั้ง
ส่งผลกระทบต่อวุฒิภาวะทางการเมืองของสังคมหนึ่งๆ ไม่มีเรื่องของ
ความศักดิ์สิทธิ์หรือข้อห้าม ศีลธรรมหมดความส�าคัญลงไปตัวตนแบบใหม่
ของมนุษย์ที่มีแนวคิดเรื่องอิสระเสรีของปัจเจกชนสมัยใหม่เข้ามาทดแทน
(สมบัติ จันทรวงศ์, 2556 น. 74 – 75) จริยธรรมได้กลายมาเป็นเป้าโจมตี
มีลักษณะเลื่อนลอยไม่เหมือนกฎหมายและขึ้นอยู่กับการตีความของ
แต่ละบุคคล จริยธรรมมีลักษณะเป็นอัตวิสัยและยังรักษาโครงสร้าง
อ�านาจเดิมเอาไว้โดยเฉพาะกรณีของสังคมไทย
มุมมองที่มักถูกมองข้ามไปในข้ออ้างเรื่องการแยกศีลธรรม
ออกจากกฎหมายหรือการเมือง คือ แรงจูงใจของผู้มีอ�านาจไม่ว่าจะเป็น
นักการเมือง คือเจ้าหน้าที่ของรัฐ ค�าพูดที่ว่า “การเมืองคืออะไร คือการใช้
อ�านาจบังคับ บังคับให้คุณจอดเมื่อเจอไฟแดง. ผมไม่จ�าเป็นต้องเป็นคนดี
